Biz insanlar gerçekten ne için yaşıyoruz? Tüm bu çabamız ne için? Şimdi ben kendi yaşıtlarım üzerinden bir şeyler anlatmaya çalışacağım. Ailemizin ve çevremizdekilerin bizden beklentileri var. Peki nedir o beklentiler? Derslerimizin iyi olması, iyi bir üniversite ardından geliri yüksek bir iş. Bunda çoğumuzun hemfikir olduğunu düşünüyorum. Tamam bunlar gerçekleşti diyelim iyi üniversite ve iş. Peki daha sonrası , bizi ne bekliyor? Her gün aynı iş yeri birbirine benzeyen günler. Hayatımız boyuncaki bütün çabamız bunun için miydi? Birbirine benzeyen sayısız günle yaşlanıp ölmeyi beklemek. Buna yaşamak denilebilir mi? Bizim yaptığımız sadece hayatta kalmak. Aslında yaşamak ne bilmiyorum. Gerçekten yaşayan bir insan var mı? Toplumun ve ailemizin dayattığı normlara uymadan kendi hayatını yaşayan bir insan var mı? Ben o kişi olabilir miyim? Muhtemelen hayır. Ama bütün bunlara rağmen beni ayakta tutan geleceğe dair tüm umutlarımın sönmesini engelleyen bir şey var. Hayallerim. Gerçekten yaşayabilecek olmamın üzerine kurulu hayaller. Çoğu kişi için düşüncelerim komik olabilir. Asla gerçekleşmeyecek boş hayallerin kafamı doldurduğunu da söyleyebilirler. Ama ben çoğu insanın aksine beni strese sokacak iş gelecekle ilgili şeylerle kafamı doldurmak yerine, kendimi mutlu hissedebildiğim, düşüncelerimi hiçbir şeyin kısıtlamasına izin vermeden yaşadığım bir dünya hayal ederek kafamı doldurmak istiyorum. Ve eğer gerçekten yaşadığını düşünen biri bu yazımı okursa onun varlığından haberdar olmak isterim.
Kendi dünyam üzerine
