Ağacın kökünden yapraklarına uzanan bir yolculuk yaşam. Derler ya yaratılışın topraktan, o misal topraktan aldı seni ağaç köküyle. Bir zaman kaldın toprak altında, gözlerini ağacın gövdesinde açtın buraya kadar herkesin hikayesi aynı.
Ağacın dalları çeşitli yolunu çiziyorsun yaptığın her tercihinle. Zaman geçiyor bahar geliyor tomurcuk oluveriyorsun. Hayat ya bu, gün oluyor yaprak oluyorsun, gün oluyor çiçek, gün oluyor meyve. Yaprak, meyve, çiçek herkesin hikayesi aynı.
Zaman oluyor sonbahar, önce çiçek soluyor ve düşüyor, sonra meyve çürüyor ve düşüyor, en son yaprak kuruyor ve düşüyor toprağa. Herkesin hikayesi aynı, ne çiçek çok güzel olduğu için göğe çıkıp sonsuz güzelliğe ulaştı, ne meyve çürük olduğu için toprağın altında sonsuza kadar kaldı herkesin hikayesi aynı.
