Merhaba
2-3/365
Şuraya yazmaya başlayalı sadece 3 gün olmasına rağmen hayatımda gözle görülür değişiklikler olmaya başladı.
Bir süredir Ankara’da yaşıyorum. Dün İstanbul’da çok uzun zamandır beklediğim bir işin onayladığını ve hemen işe başlamamı istediklerine dair bir telefon aldım. İlk duyduğumda havalara uçmuş ve hayatımın en büyük hatalarından birini yapmış bulunmaktayım. Maalesef annemi aradım.
Annemle aramdaki ilişkiyi anlatmak için pek bir şey yazmama gerek yok eminim o kelimeden anlamışsınızdır. Kendimi kötü hissettiğim ya da çok mutlu hissettiğimde her çocuk gibi annemi ararım. O da her defasında ya mutluluğuma limon sıkar ya da kötü hissediyorsam daha kötü hissetmeme sebep olur. En mantıklısı duygu durumumun daha stabil olduğu zamanlarda konuşmak ama bu benim kesinlikle alamadığım bir ders.
Günün sonunda saatlerce ağlayarak temizlik yaptım. Nedenini bilmiyorum. Etrafı toparlamak kafamın içini toparlamaktan çok daha kolay geliyor bazen.
İs mevzusuna gelirsek sevgili dostlar kabul ettim. Ama kalbim ve mantığımın arasında verilmiş çetin bir savaştı bu. Bir yanda sevgilim (yakında evlenme teklifi etmeyi düşünüyorum umarım kabul eder) diğer yanda üzerimdeki binlerce liralık borç, tabi ki her türk genci gibi önce para kazanmam gerektiği için kalbimi bir süre susturmak zorundayım.
Her ne kadar bu durumdan hoşlanmasam da elimden ne yazık ki başka bir şey gelmiyor.
İşi kabul etmem demek Ankara’dan ayrılmak ve yüzümü gülümseten hayatla bir dönem aramdaki tek bağ olmuş insanı aylarca görememek demek. Kulağa toksik bir ilişki gibi gelmemiştir umarım.
Neyse
Şartlar diyelim
Size pek sevmediğim bir özelliğimden bahsedeyim. Başıma kötü bir şey geldiğinde bütün arkadaşlarımı arayıp olayları detaylı bir şekilde anlatıp dert yakınmak… İnsanların sürekli olumsuz şeylerden bahsetmesini ölümüne eleştiren ben saatlerce sorunlardan bahsedebiliyorum. Ne büyük çelişki.
Ama bugün kimseyi arayıp bir şey anlatmadığımı olumsuzlukları sürekli dillendirip evrene kötü enerjiler yaymadiğımı gururla söylemek isterim.
Kısa sürmesini umduğum idrar yolları enfeksiyonum, sinirle yaptığım temizlik sayesinde pırıl pırıl olmuş evim ve de kimseyi dertlerimle boğmamış olmamın gururuyla size sevgilerimle sunmak istiyorum.
Fazlasıyla karmaşık bir yazı oldu farkındayım ama saatlerce ağladım elimden gelenin en iyisi bu.
Kendimi sevmeyi öğreneceğim sevgili dostlarım. Her şeyi yavaş yavaş yoluna koyacağım.
Size söz, ayrıca kendime de.
Sağlıcakla <3
