Bugun hayatımda birkez daha anladimki herseyi normal karşılayan canlılara dönüyoruz eskiden 7kat yapanci birisi öldüğünde yada kotu bir durum olduğunda yardıma koşar insanlara elimizden geldiğince yardım etmeye çalışırdık. Uzakta da ölen olsa 40 gun yas tutulur tv,müzik aletleri açilmazdi açılmazdiki aciniz acimiz hissini vererek yanlarında olduğumuzu belli eden bir nesildik şimdiler de bırakın uzak akrabaları yada tanımadığınızı kendi ölülerimizi bile saygımız kalmamış normal sıradan mis gibi karşılıyoruz.ya olmasi gereken buymuş zaten bekleniyormuş gibi davranıyoruz.olen genç yada yaşlı farklı etmiyor eskiden ölüye saygı vardi şu aralar ölülerimizle selfi çekiyoruz yada cenazenin başında ağlarken kendimizi bunları yapmadıysan mezarlıkta canlı yayin yapıyoruz ne ara bukadar acima duygumuzu, vicdanimizi kaybettik ne ara bukadar teknoloji bağımlısı olduk ki acimiza ,insanlığımızın önüne geçecek kadar onu sahiplendik eskiden ateş düştüğü yeri yakıyor derlerdi şimdilerde ateş düştüğü yeri bile yakmiyor sanırım nekadar aci bir duygu gelecek nesil için korkunç bir gelecek kuruyoruz buda beni çok korkutuyor. Aci,mutluluk,sevinç üzüntü hep biz insanoğlu için Bu duyguları unutursak unutturursak insan olmaktan çıkarız. bunu asla unutmamak dileğiyle..
Tehlikeli insanlar
