Nasıl iyi hissederiz bilemiyorum. Her şey öyle bir hal aldı ki; karışık. İnsan nedenlere boğmamalı kendisini. Şu an her şeyi oluruna bırakmalı. Zaman her şeyin ilacı derler; bırakta öyle olsun. Hep iyi şeyleri düşün; bu günlerin geçeceğini ve daha sağlıklı, huzurlu, neşeli olacağını düşün. Olay şu ki; olumsuz düşünmenin bir faydası yok. Zaten hiçbir zamanda olmamıştı. Peki ya olumlu düşünürsek?
İnsan evde kalınca en çok yaptığı şey düşünmek oluyor. Haberlere baktığımızda olaylara sakin kalmak mümkün değil; bazen geçmiş bazen de geleceğin belirsizliği seyrediyor insanı. Ne yapacağını bilememek yoruyor; bakıyorsun insanlar yolunu şaşırmış gibi ve sende şaşırıyorsun. Yanıt bulmak zordur bazı şeylere; neden yaptığını ve neden ettiğini anlamak zor gelebilir. Ben onun yerinde olsam yapmazdım diyorsun; ama onun yerinde olsan belki de yapabilirdin. O an ne yaşadığını bilemeyiz insanın. İnsanların ne yaşadığını ne hissettiğini bilemiyoruz, bizi birleştiren şey ise onlarla yaşadığımız ortak benzer duygular, hırslar, nedenler oluyor.
Eğer bir nedenin başka bir insanda aynı benzerlikteyse daha yakın oluyorsun o kişiye. Bizi yakınlaştıran şeyler bunlar oluyor; o aynı şeyleri yaşadı ve beni anlayabilir diyorsunuz; bunu düşünüyorsunuz. Bu ne kadar doğrudur? Peki ya insan düşününce tüm acıları göremez mi? Empati ile bazı şeyleri anlayamaz mıyız? Şu an kimse parmağını alıp gözünün içine sokmak istemez, eğer bunu yapıyorsa bunu seçmiş demektir, çünkü gözümüze zarar vereceğimizi biliriz. Eğer yaptıysak zarar vermeyi seçtiğimiz anlamına gelir. Eğer durum böyleyse; bir insanı anlamak içinde anlamayı seçmek gerekiyor; peki ya neden insanlar birbirini anlamayı seçmiyorlar?
İnsanların birbirlerini ayırdığını o kadar şahit oluyorum ki; acaba bunun farkındalar mı diyorum; acaba yaptığımız, seçtiğimiz, uyguladığımız her şeyin farkında mıyız? Evet; nasıl iyi hissederiz bilmiyorum. Çünkü yaptığımız çoğu şeyin farkında değiliz, gerçektende adaletsiz bir dünyada yaşıyoruz, herkesin aklı karışık ve kimse farkında değil. Gerekli şeylerin farkında değiliz. Tüm her şey bu yüzden. Kendimizi tanımamakla birlikte başka bir insana karşı gösterdiğimiz ilgi, saygı, sevgi ve değerli olan her şeyin neden gösterdiğimizin ya da nasıl gösterdiğimizin farkında olmamız gerekiyor. Bizi biz yapan kendimiz mi yoksa başkaları mı, bilmemiz gerekiyor. Sen kimin için yaşıyorsun sorusu basitçe örnek; elbette kendin için yaşıyorsun ama kendine neler yaptığının farkında mısın?
Neden üzülmeyi seçiyorsun? Neden ağlamayı seçiyorsun? Neden iyi şeyler düşünmek varken kötü şeyler aklından geçiyor? İstesen şu an her şeyin güzel olduğunu hayal edemez misin? Neden insanların seni anlamamasına izin veriyorsun ama belki sende onları anlamıyor olabilir misin? Hiç düşünüyor musun? Düşünmek çok mu zordur? Neden insanlar düşünemez? Neden kötü ve iyiyi ayırt etmek gibi derdimiz var? Neden halen insanlar cani, katil, tecavüzcü neden bu insanlar kötü? İyi insanlar var; yardımseverler, hep başkalarının iyiliğini düşünüp çabalayan kişiler de var ama neden var? Neden bu insanlar böyleyken onlar böyle değil? Peki ya sen? Kendini tanıyor musun? Başkalarının tanıdığı kişi misin yoksa kendini tanıdığın kişi mi? Sen kimsin? Bütün cevap budur, bence.
