Bazen insan yoğunluktan pek derdine düşmez, hep arka planda kalır ama bir gün yalnız kaldığınızda dört duvara bakarken anlarsınız aslında ne kadarda dolu olduğunuzu. O kadar kendine vakit ayırmaz ki bazen insan sorunlarını masaya bile yatıramaz kim ne yapmış kim ne etmiş hiç farkında olmaz. Ama öyle bi zaman gelir ki o sessizlikte o boşlukta, biraz insanlardan, kargaşadan uzak nefes alayım derken su yüzüne çıkar her şey. Kırılmışsındır, haksızlığa ve haketmediğin şeyler altında kalmış ve aslında olmak istediğin sen ve hayallerini arka plana atmış olduğunu farkedersin. İşte sevgili okur bu farketmeler, bu düşünmeler bizi biz yapar ve asıl hikaye o zaman başlar..
