Hayatta bir şeyleri fark etmek, karantina sayesinde daha çok kolaylaştı. Bu karantina sürecinde çoğu insan kendi yuvasına çekilirken -misal hayvanlar gibi- kalan kısım ailesiyle kalmayı tercih etti ya da zorunda kaldı. Bu birlikte zaman geçirmeyi bir şans olarak değerlendirse de insanlar ben dahil çoğu insan bazı şeylerin farkında vardı.
Hayatta istemediğimiz ya da dışardan gördüğümüz şeyler genelde başımıza gelir.Bu yüzden dışarıya vurmak zor gelmiştir. Bu blogumda sizlere yaşadığım olayları paylaşıp belki de daha çok düşünme fırsatı yakalayacağım. Unutmayın ki her şey sizin elinizde, siz siz olmadan hiçbir şey sizi yıkamaz.
Olumsuz biyolojik, psikolojik ve sosyal nedenlerle ortaya çıkan dört tip şiddetten söz edilmektedir. Bunlar, fiziksel şiddet (itme-kakma, dövme, vurma, tokatlama, tekme, bıçaklama), cinsel şiddet (tecavüz etme, zorla ya da erken yaşta evlendirme, laf atma, kaba/duygusal kuvvet kullanarak cinsel ilişkiye zorlama), duygusal şiddet(hakaret, küfür etme, utandırma, sürekli eleştirme, alay etme, isim takma, sosyal olarak izole etme, sevgi göstermeme, aşağılama, başkalarının önünde küçük düşürme) ve ekonomik şiddettir (zorla kişinin parasını yönetme, elinden alma)dır. Bugün sizinle paylaşmak istediğim ve maruz kaldığım psikolojik şiddet..
Baba.4 harflik bir kelime olmasına rağmen bana hissettirdikleri çok fazla. Benim psikolojik şiddet yaşadığım kişi ise babamdır. Genelde duygusal bir insanımdır bu özelliğimi ne kadar sevmesem de bazı durumlarda yardımcı olabiliyor. Babam bazı şeylere duygulanmama, ağlamama sinirlenir ve duygularıma saygısızca davranır çoğu zaman da aşağılar. Bağırır. Ben de tüm gözyaşlarımı içime akıtır yutkunur dururum. Ve o an tek istediğim akşam olup yatağa gittiğimde içimdeki o tüm gözyaşlarını akıtmak, rahatlamaktır. Ağladığım çoğu zamanda onun o iğrenç bakışlarını gözümün önünden silemiyorum. Tüm bunlar ona olan nefretimi arttırıyor.
Durumumuz iyidir. Çoğu insan kıskanır bile beni herkes güzel, zengin, her yere gidebilen, her şeye sahip olan biri olarak bilir beni ama gerçekte ise.. Babamda hep çok şanslısın baban seni hep gezdiriyor der durur. Babam içki içmeyi çok sever. E tabi sevdiği için de sarhoş olur. O kadar utanırım ve yakıştıramam ki. Tuhaf tuhaf bana bağırır yerinde duramaz .Düşer. Yazdıkça düşünüyorum ki ne kadar büyük hasarlar bırakmış içimde. Ve sarhoş olduğunda ise öfkesine hakim olamaz gene o günlerden biri..
Ben genelde öyle akşamlar biran önce uyumak için odama çıkar yüzüne bile bakmadan yatağa girerdim. Yukarı çıktım, yattım. Sonra tam hatırlamamakla birlikte bir tartışma çıktı ve annem erken uyumak için odaya gitti. Saat 4-5 civarı gece. Sonra da babam gitti ve o da yattı. Ama babam durmadan sabır çekiyordu. O söylemleri hala kulağımda. Sabır…Sabır….Sabır…Sonra bir an sertçe bir yere vurmaya başladı ve sonra annemin çığlıklarını duymaya başladım. Ve sonrada susması için onu boğmaya başladı. O an onun can çekiştiğini hissettim. Ve şunu düşündüm bağırmasam devam eder ve onu öldürse hayatım boyunca pişmanlık duyarım. O an bağırdım. Ve çığlıklar sustu. Annem yanıma geldi kabus görüyorsun diyip sakinleştirdi. Ve durmadan sigara içip durdu. Ben ise o gece durmadan kısık kısık ağladım. İNANAMIYORDUM babam olacak şerefsiz herif nasıl bunu yapardı. Gelgelelim sonra noldu sarhoştum hatırlamıyorum diyip savuştu işte işin içinden.
Bunlar olalı çok oldu dediğim gibi ama ben o günden beri ona bir türlü ısınamadım ,içimi açamadım, korktum. Şimdi de davranışlarımı beğenmiyormuş. Bunu bana söylemiyor bu arada. Eğer bir sıkıntı fark ediyorsan gel sor neyin var de. Neyse zaten o ben de BİTTİ. Bir de söz vardır “Kızlar babaları gibi kişilerle beraber olur” asla böyle bir şey olmayacak, bunu kendim için değil gelecekte olan çocuğum için de düşünüyorum.
Eğer zamanınızı ayırıp bunu okuduysanız çok minnettarım sadece bu tarz şeyler değil yaşadığım çoğu şeyi sizlerle paylaşacağım ama bugünlük bu kadar kendinize iyi bakın .Ve en önce kendinizi sevin<3
