13 yaşındaki bir erkek çocuğun 13 yaşındaki bir kız çocuğunu öldürmesi ve ardında gelişen karakol ve psikolog sahnelerini izlediğimiz kısa bir dizi.
Dizi şu sıralar aşırı beğenilen ve herkesin izlemesi gerektiği öne sürülen, psikolog sahnelerine hayranlık duyulan bir yapıt oldu.
Bir Sosyal Hizmet Uzmanı olarak dizinin aksayan, eksik yönlerine birlikte bakalım:
Cinayet şüphelisi çocuk sabahın erken saatinde şafak operasyonuyla evden alınıyor ve ne aileye ne çocuğa bir açıklama yapılmıyor. Yetişkin biri olsa bir nebze kabul edilebilir ama 13 yaşındaki bir çocuğun evden bu şekilde alınmaması gerektiğini düşünüyorum.
Çocuk evden alınıp araca binildiğinde koltukların birinde bir adam daha oturuyor. Bu adam polisin tanıtımıyla Sosyal Hizmetlerden bir görevli. Bir Sosyal Hizmet görevlisinin yapması gerekenler şunlar olmalıydı:
Çocuk araca binince öncelikle kendini tanıtmalı, ardından çocuğa bu durumu yaşına uygun bir şekilde anlatmalıydı, ardından kendisinin orada olma nedenini, onun için neler yapacağından bahsetmeliydi.
Fakat uzman bunların hiçbirini yapmadı, polis onu tanıttı ve onun görevini söyledi çocuğa. Bu uzman onların kanunlarına göre çocuk isterse avukatın, hemşirenin yanındayken çocuğun yanında bulunuyormuş. Çocuğun gözünden bakarsak; onunla konuşmayan, kim olduğunu bile tanıtamayan birini niye yanında istesin ki. Tabi ki çocuğumuz uzmanı değil babasını istedi.
Peki, uzman çocuğun yanında olsaydı neler olabilirdi:
• Yatağından aşırı korkmuş bir şekilde kaldırılan çocuğa neden alındığını anlatıp, psikososyal destek sağlayarak çocuğun ilk korkusunu şaşkınlığını ortadan kaldırabilirdi.
• Ardından çocuğun yanında durumu bilen ve kendisine destek olacak birinin olması çocuğa güven verebilirdi.
• Keza aileye yaşadıkları karşısında psikososyal destek sunarak sakinleştirebilirdi.
• Gerekli konularla ilgili rehberlik ve yönlendirmeyapabilirdi.
Ve uzman istenmediği için oradan ayrıldı. Bu süreçlerde çocuğun yanında babası yer aldı. Babasının yer alması elbette kötü değil fakat baba bile ne olduğunu bilmediği için aşırı korku duyduğu için çocuğuna bir yarar sağlayamadı.
Şimdi de okuldaki duruma göz atalım:
Çocuklara ve ailelere mantıklı, yaşlarına uygun açıklamalar yapılmadığı için herkes korku içinde kulaktan duyma bilgilerle olayları anlamlandırmaya çalıştı.
Bir okul sosyal hizmeti olsaydı bu durum en mantıklı ve uygun şekilde açıklanır, gerekliyse önlemler alınır, olayı atlatamayan çocuklar içinde gerekli psikososyal destek sağlanırdı.
Bir de meşhur psikolog sahnelerine bakalım:
Filmden anlaşıldığı üzere psikolog çocukla bir güven bağı kurmadan, kendini ve görevini açıklamadan direk yapması gereken prosedürlere uygun soruları çocuğa yönelterek çocuğun uzmana karşı güvensizlik duyması, sorulara cevap vermekten korkması, sorduğu sorulara cevaplarıyla çocuğunsuçlanacağını düşünmesi, çocuğun sürekli “beni oyuna getiriyorsun” diyerek uzmana bağırmasına, sorulara doğru yanıt vermemesine, uzmanın notlarına bakmak istemesine uzmanın buna izin vermemesi(biz shu lar izin veririz) uzmanın çocuğu anlayamamasına, görevini yerine getiremeyip çocuktan korkmasına sebebiyet verdi.
Hatasını 5. Görüşmede fark eden uzman çocukla güven bağı kurmak adına çocuğa sıcak çikolata ve sandviç getirerek görevini yapmaya çalışsa da uzmanın görüşme tekniklerinin zayıflığı çocuğun sinir krizi geçirerek sıcak çikolatayı fırlatmasına sebebiyet verdi. Biraz ara vermek isteyen uzman dışarı çıktı geri geldiğinde çocuğa daha yakın oturarak konuşmaya başladı ve tam çocuk sorulara cevap vermişken “sıcak çikolatayı unuttum” diyerek almaya gitti fakat çocuk istemedi. Görüşme esnasında çocuğun sözleri kesilmemeli ve hatta tam konuşmuşken de bölünüp çikolata almaya gidilmemeli.
Bir diğer nokta da eğer danışan için faydalı olacaksa kendimizden de bilgiler verebiliriz. Aşırıya kaçmadan ve danışan için faydalı olacaksa detayını atlamadan. Uzman çocuğu öyle korkuttu ki çocukta ondan bilgi almaya çalıştı fakat uzman bunu bile o kadar kötü geri çevirdi ki çocukta yine ters tepkilere neden oldu.
Peki, bu çocuk bu cinayeti neden işledi?
AİLE
İzlediğimiz kadarıyla çocuğun anne ve babası çalışıyor, sosyoekonomik düzeyleri normal. Makul bir evde de ikamet ediyorlar. Anne-baba-çocuk arasındaki iletişim de biraz mesafeli. Anne çocuğun okuldan gelip odasına çıkıp bilgisayarı ile ilgilendiğini söylüyor. Baba da sabah erken saate gidip akşam geç saatte döndüğünü dile getiriyor. Sürekli de bu çocuğun neden böyle olduğundan yakınıyorlar.
Oysa ailenin çocukla geçmişte beraber etkinlikler yaptığını fakat çocuğun başarılı olmadığını, bir ara resim çizmekte başarılı olduğunu fakat onu da diğer etkinliklerde olduğu gibi erkenden bıraktığını görüyoruz. Çocuk da başarısız olduğunu, babasının kendisinden utandığını, yetersiz olduğunu düşünüyor.
Çocuğun bir ablası var, okula devam ediyor. Abla kardeş arasında samimi bir ilişki görülmüyor.
Baba ve anne severek evlenseler de baba anneye yeterince değer vermiyor, düşüncelerine saygı duymuyor keza kızına karşı da böyle olduğu bir sahneye de denk geliyoruz. Kadına değer vermeyen bir babanın kadınlara değer vermeyen bir oğlu.
OKUL
Okul da çocuk yaşıtları tarafından ve kızlar tarafından akran zorbalığına uğruyor ve bunlar çocuktaki yetersizlik duygusunu daha da artırıyor ve kendini çirkin hissediyor.
Okuldaki bu durum ne kadar vahim durumda olduğunu göremesek de vahim olduğu çocuğun cinayeti işlemesiyle anlamlandırabiliyoruz.
Uzun lafın kısası:
Aslında birçok şey var çocuğun cinayet işlemesine sebebiyet veren fakat bu durumlar zamanında fark edilip onarılmadığı için dönülmez bu yola sebebiyet vermiş.
Keza olaydan sonra da aksayan birçok şey var ne yazık ki.
Sizler ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım.
!!! Amaç hiç kimseyi veya mesleği kötülemek değildir. Objektif bir şekilde dizi yorumlanmıştır.
