Bu gün yazıyorum çünkü bir şeyleri değiştirmek istiyorum, yazıyorum çünkü insanların sesi olmak istiyorum.
Belki iyi bir hayat yaşamıyorsun, ya da yaşıyorsun buna sen de karar veremezsin, neden mi çünkü hiç kimse iyi bir hayat yaşamıyor.
Düşün, yolda geçen insanlara bak, dön bak dünyaya’ kiminin belki kıyafeti güzel değil ya da üstü başı kirli, bunun bir önemi var mı.
Sonra dön bak kendine, sonbahar kadar yalnız ve savrulmuş musun? Yada acınacak kadar kötü bir halde misin?
Nesin sen hayata bir sıfır önden başlamış mısın, ve ya bir sıfır mağlup mu gelmişsin hayata.
Bu gün acı kahvemi alıp balkona çıktım, üzerimde kısa bir tişört ve şalla, camları açtım sonuna kadar, kar tanelerinin üzerime doğru gelmesini bekledim, belki beni her şeyden arındırır diye, ama olmadı ben yine kendim olarak kaldım.
Sonra insanları izledim, bir kız 15-16 yaşlarında annesiyle beraber yürüyordu. Birbirlerine kar topu attılar, kovaladılar, eğlendiler. Ya cidden annesiyle güzel bir ilişkileri vardı ya da onu çok seven biri vardı ve bir gün onu bırakıp gitmeyeceğini sanıyordu, o yüzden de etrafa herkesi güldüren palyaço gibi davranıyordu. Ben ikinci ihtimalin olmasını umdum.
Kimsenin mutlu olmasını istemeyen bir insandım, bencil de diyebilirsin.
Sana kalmış fakat ben emin ol ki o kadar iyi bir insandım ki iyilik meleği falan sanırdın.
Ama hep kötü bir insandım, kimsenin beni sevmesini yada birini sevmek istemiyordum.
Ben kendim tezattım hayatım hep birbiriyle tezattı ve öylede olacak.
Beni seven birine “sokakta ki insanlar, kaldırım taşları benim için daha değerli, senden” demiştim. Neden mi çünkü onunla sevgili olursam beni bırakıp gidecekti, çünkü hepsi böyleydi elde edene kadardı.
Kitapçı da gördüğün bir kitabı alacaktın fakat paran yetmedi, sonra bir şekilde ettin onu, eve geldin rafına koydun. Sonra günler geçti belki de aylar, sen kitabı fark ettin ‘aaa bunu almıştım ben neyse dursun sonra okurum’ dersin, hala hevesin olsaydı emin ol daha önce görürdün onu, çünkü daha önce hiç görmek için bakmadın. Etrafında ki şeytan kılığına ki insanları gördün mü hiç, onar seni elde etti yakın da istediklerini alıp çekip gidecekler.
Ben kimsenin mutlu olmasını istemedim, kimseye mutlu sonla biten kitap önermedim. Hepsinin sonu ölüm yada ayrılıktı neden mi? Çünkü ben daha önce de öldürülmüştüm. Ruhum şuan da başka bir bedene bürünmüştü belki de, bende hep sadece bedenen yaşadım. Çok sevdiğini söyledi sonra defolup gitti. Bu hep böyleydi ve böylede olacaktı. Bu evrenin kanunuydu kimse kimseyi gerçekten sevmiyordu.
Düzenler bozulmaz birinci kural,
Kimse kimseyi sevmez ikinci kural
Onlar senin mutlu olmanı istemez üçüncü kuraldı
Bunlar evrenin kuralları ve böyle de kalacak.
