Bu bir vlog yazısı ile geri dönüş yapacağım demiştim ama aklım başka yerde… Uzayda geziyor sanki bir boşlukta…
Delice gelebilir ama yazarlık bana göre çok güzel ama insanlar tarafından kötü karşılanıyor. Bir anda dedim ki eğer beynimi oraya verirsem insanların benim kişiliğimden yakalattığından beni vurmaları çok kolay olabilir dedim o zaman neden yazıyorum ölü birilerine veya hayali birilerine anlatmak için mi eğer sadece bunun için ise yazmam değer kazanmıyor. Yoksa eleştiriden mi korkuyorsun dedim ve cevabım %50 evet çıktı. İnsanlar gördüğü her şeyi eleştirir ki bu hep böyle… Ben de bazen öyleyim bazen alıyorum romanı veya deneme okurken hadi ama ya çok saçma böyle roman mı biter senin gibi romana diye başlıyorum. Okuyucu içine çeken ve mutlu son roman ister bunu herkes biliyor ama neden neden ana kahraman intihar ile biter o kitabı ilk okuduğumda hadi ama böyle son olmaz… Aslında çok ünlü bir roman. Diyordum ki aşkları gerçek olsun fakat o son çok sinirime gitti. Okuyucu yada iyi bir film dizi izleyicisi iseniz o diziye devam edebilmek için iyi bir sebebi olmalı. Yakın çevremde sırf başrol için 4.sezonu bitiren insanları görünce o zaman anladım ki başrol veya romanın ana kahramanı çok önemli. Eğer sizi sıkıyorsa okumazsınız çoğunuz atar ki ben de öyleyim. Beni mutlu etmeyen bir şeye neden vakit ayırayım. Hayat yeterince mutsuz iken ve herkes çok sıkı çalışma kelimesi ile gezinirken… Bu kelimelere bağışıklık kazandım resmen. Çok çalış, geceni gündüzüne kat, tüm zevk verici şeylerden uzak dur.Ah daha fazla sayamayacağım,çok sinir bozucu. Bunu diyen insanlar mal bence insan eğer dinlenmeyi bilmezse ve kendini iyi hissettirecek şeyler yapmazsa ya o işten sıkılır yada pes eder. Robot değil kimse. Bu yüzden vaktimi yeri geldiğinde kitap okuma, film izlemek ve bol bol deneme okumak ile geçiriyorum çünkü sanki şu anda bu yazıyı yazarken bile ölebilecek olma ihtimalim varken neden kendimi OKB, depresyona atayım veya anksiyete… Bir şeyden keyif alırsanız işler çok kolaylaşır ve önyargınızı kırarsanız.
2054 kelime olmuş ne ara cidden klavyede çok hızlıyım. O kadar çok şey anlatmıştım ki ve çok hızlı bir şekilde yaptım. Okuyucu ;
Bu yazar da ne kadar kendini övdü bana mı yazıyor sanki yok sevmedim…
Eğer böyle bir şey görseydim bunu derdim romanlarda çok sevdiğim bir şey var keşke günlük hayatta da olsa o zaman beynim sokakta geçerken bu yarı ölü insanlar bana kötü bakıyorlar mı deyip sonra da hadi ama insanların işi gücü yok çok mu felsefe kitabı okudun yoksa sustur bakalım şu saçma sapan düşüncelerini demezdi. Keşke günlük hayatta insanların iç sesini romanlardaki gibi görebilseydim. Bazen çok mu iyi niyetliyim acaba demezdi, yalnız takılıyor olmuş olmanız hiçbir şey değiştirmiyor, o saçma düşünceleri insanlara açıklama yapmak yerine kendi kendinizi ikna ediyorsunuz.
Neyse burada bırakayım çok sıkmayalım okuyucuğu yoksa bu gidişle kitap basacağım ve bu kadar vakit yok, kendinize çok çok iyi bakın, siz siz olduğunuz için değerlisiniz ve insanların sizi değerli görmesi de gerekmiyor.
