Yazının başlığından da anlayacağınız üzere bu yazıda pişmanlıklarımdan bahsetmeyeceğim. Bu yazıda bahsedeceğim şey belki de insanlar tarafından kötü aksiyonlar olarak görülen ama benim yaptığım için asla pişman olmadığım şeyler olacak. Çünkü şu anda düşündüğümde geçmişteki beni çok haklı buluyorum. Hatta inanır mısınız bazen onun alnından öpmek istiyorum.
Bu aksiyonları gerçekleştirdiğim için elbette olumsuz sonuçlara maruz kaldım. İnsanlarla ilişkilerim bozuldu, yaşım çok küçükken annemden azar işittim veya insanlardan elde edebileceğim maddi ve manevi çıkarları elimin tersiyle ittim. Belki de davranışlarım tüm bunlara sebep oldu ama yinede tüm bu davranışlarımın o anda ve o koşullarda verilecek en doğru kararlar sonucunda ortaya çıktığına inanıyorum. Yani bana, bugün olsa yine yapar mıydın diye soracak olursanız cevabım “hiç şüphesiz, evet” olacaktır.
Müdahale Ettim, İnsanları Kaybettim
Belki de hayatımdaki en büyük problemlerden biri başka insanların hayatına durmadan müdahale etmek istemem. Aileme soracak olursanız beni ne kadar çok severlerse sevsinler, büyük bir ihtimalle bu huyumdan illallah etmiş haldelerdir. Çünkü her şeyi yönetme benim elimde olsun istiyorum. Küçük bir çocukken de bunu istiyordum, şimdi genç yetişkin bir kadınken de talebim asla ama asla değişmedi. Bilmiyorum belki de bir şekilde kanımda yöneticilik hamur olduğundan, insanlar için en doğrusunu ve onların en mutlu olabileceği senaryoyu onlardan daha iyi bildiğime inandığımdan sürekli insanlara müdahale etmek istiyorum.
İstiyordum diyelim. Bu huyumu kendime zarar vermeye başladığımdan törpüledim. Artık insanlar bana müsaade etmediği sürece üstü kapalı veya alenen onlara müdahale etmeyi bıraktım. Yalnızca insanlar fikrimi sorduğunda beyan etmeye çalışıyorum. Çünkü her ne olursa olsun, insanların özgür iradesiyle verdikleri kararlardan daha doğru ve daha etkili kazanımlar elde ettiğini gördüm. Onlar adına ben karar verdiğimde suçlu durumuna düşen de ben oluyordum. Bu yüzden artık doğrudan gelip bana fikir sormadıkları sürece fikrimi beyan etmiyorum. Ama bu geçmişte insanlara müdahale etmiş olmaktan pişman olduğum anlamına gelmiyor. İnsanların hayatına karışmanın kötü bir şey olduğunu biliyorum. Ama iyi ki zamanında bu insanlara müdahale etmişim. Yine olsa yine yaparım.
Kötülüğe Kötülükle Karşılık Verdim
Kendi geçmişime baktığımda, hırçın ve zor bir insan olduğumu rahatlıkla söyleyebilirim. Ama yine gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ve biliyorum ki, bu zamana kadar hayatımda olmuş hiçbir insan benim kasten kötülük yapacak bir insan olduğumu düşünmüyordur. Düşünmüyordur diye biliyorum çünkü gerçekten bu zamana kadar kimseye, daha doğrusu bana iyilikle yaklaşmış kimseye kasten kötülük yapmadım. Eğer karşımdaki insan inatla benim veya başkalarının canlı yapmaya çalışıyorsa elbette onun hak ettiği karşılığı vermek durumundayım. Elbette can almış birinin canını almaktan veya adaleti sağlamaya çalışmaktan bahsetmiyorum. Küçük insanı kötülüklerden ve kimin canını acıtacağını düşünmeden konuşan, patavatsız insanların hak ettiğini bulmalarına yardımcı olmaktan bahsediyorum.
Birini rezil etmek veya insanların içinde küçük düşürmek asla iyi bir hareket değildir. Bunun kötü olduğunu sizde yedi yaşında bir çocuk bile söyleyebilir. Ama ben bu kötülüğü defalarca ve gözümü kırpmadan yaptım. Ve şimdi düşündüğümde bunu yapmış olmaktan çok mutluyum. Kendi kompleksleri yüzünden etrafındaki insanların durmadan canını acıtan insanlar vardı hayatımda. Bir aşk ve nefret ilişkisi sebebiyle arkadaş kalmaya devam ediyorduk. Ama artık onun yaptığı kötülüklerden o kadar yorulmaya başlamıştım ki, o ne kadar insan aşağılarsa ben de onun canını o kadar yanmasını sağlamaya çalışıyordum. Bu benim kötülük aracılığıyla iyilik yapmak ve bir şekilde doğal düzenin sağlayamadığı adaleti sağlama yolumdu. Karşımdaki insana zarar verdiğimi biliyordum ama ona verdiğim bu zarar adeta onun zararlarının bir kefaretiymiş gibi hissediyordum. Kendimce dünya düzenini sağlıyordum yani.
Pişman mıyım? Asla.
Beş yaşında da, on beş yaşında da yaptığı şeyi iyi bir niyetle yaptığını bildiği sürece aksiyonundan pişman olmamalı insan. En azından benim felsefem bu.
