Merhabalar! Çok fazla böyle yazılar yazmam, pek alışkanlığım değildir ama içimde tutamadım bu süreçte başımdan geçenleri ve hissettiklerimi yazıya dökmek istedim. Bir de benim süreçle ilgili izlemediğim video okumadığım yazı kalmadı diyebilirim. Katılmayı düşünen veya süreci merak eden arkadaşlar için anlatmak istedim. Fakat ilk söylemem gereken şey; eleme süreci neredeyse her sene farklılık gösteriyor.
Binlerce insanın olduğu gibi benim de hayalimde olan bir yarışmaydı Survivor. Bu sene başvurdum ve ilk videolu mülakat sürecimin olumlu geçtiğini söylemek üzere beni aradılar. Daha sonra Gökhan Bey’in görüşmesine çağrıldım. Görüşme Acun Medya’nın Levent ofisinde gerçekleşti. Kamera çekimi de yapılan bir odada kendimi de tanıttığım bir sohbet oldu. Bu görüşmem olumlu sonuçlandı. Daha sonra efor testine davet edildim. Bu arada bu süreçlerde herhangi bir bilgilendirme yapılmıyor. Yani şöyle söyleyeyim, ancak olumlu olursa arıyorlar öbür türlü sen sadece aranmayı bekleyerek zaman geçiriyorsun. Olumsuz olması durumunda bekleyiş kendini yavaş yavaş umutsuzluğa bırakıyor. En azından belli bir gün aralığı verip o süreç içerisinde aranmazsanız olumsuz olduğunu anlayabilirsiniz gibi bir bilgi verilerek insanlara biraz da olsa açıklama yapılabilirdi diye düşünüyorum. İnsanlar “her saniye her an aranabilirim, ne zaman arayacaklar?” düşüncesiyle kendini yiyip bitiriyor.
Her neyse, biz hikayemize geri dönelim… TV8’in Ayazağa’daki stüdyolarında yapılacağı söylenen efor testine gittim, mini bir halı sahada hazırlanmış istasyon parkuru vardı. Burada belli bir süre aralığında hazırlanmış olan parkuru doğru bir şekilde bitirmeniz gerekiyor. Parkurda yarışmaya başlamadan önce yaptığımız sürenin çok da önemli olmadığını, olimpiyata yarışmacı aramadıklarını da ayrıca belirtiyorlar. Parkur düşündüğümden zor olmasına rağmen bu aşamayı da geçtim. Gün sonunda yine bir bilgi vermediler ve beklemeye başladım. Birkaç gün geçti… Veee aradılar! Acun Bey ve ekibi ile yapılacak olan 4.görüşmeye davet edildim. Bana söylenen saatten 2 buçuk saat sonra görüşme için içeriye çağrıldım. Bu sırada Acun Medya’nın ofisinin sokağı onlarca aday ve onların yakınları ile doluydu. Görüşme gayet güzel geçti ve 1 hafta sonra beni arayarak olumlu sonuçlandığını ve 2.bir efor testine davet edildiğimi söylediler. Tabii beni aramadan önce ne zaman aranacağıma ve sürece dair bir bilgi yoktu. Bu seferki ilk efordan daha farklıydı. Çağırdıkları kişileri (yaklaşık 40 kişiydik fakat bizden önceki gün 2 grup ve bizden sonra bir grup daha vardı. Yani bu süreçte yaklaşık 200 kişi oluyor)2 takıma bölüp kurdukları Survivor benzeri bir parkurda yarıştırdılar. Bu yarışmada da kazandım – fakat burada kazanıp kazanmamanın pek önemli olmadığını sonradan anladım-. O gün ilk kez biri katılımcılara “haftaya cuma gününe kadar olumlu olanları arayacağız” diye bilgi verdi. En azından 5. aşamadan sonra ne kadar zaman bekleyeceğimizi biliyorduk 🙂
Aradan 3 gün geçti. Pazar öğlene doğru arayıp efor testini başarıyla geçtiğimi ve bir sonraki aşamaya kaldığımı söylediler. Bu sırada da benden pasaport bilgilerimi istediler! Müthiş bir duyguydu bu! Galiba gidiyorum dedim evde resmen bayram havası oluştu bir anda… Düşünsenize bir hayaliniz var ve bu hayali gerçekleştirmek üzere belli bir aşama kaydediyorsunuz. O kadar efor testi, birebir görüşmeler, beklentiler, umutlar üzerine pasaport bilgilerinizi istemek için arıyorlar. İnanılmaz bir mutluluk! E tabi ister istemez umut da tavan yapıyor. Çünkü -tabii biraz da haklı olarak- telefondaki kişi size sadece bir sonraki aşamaya geçtiğinizi söylüyor ama o “sonraki aşamalar”ın kaç tane olacağını söyleyen yok. Ayrıca beni hafta içi gün ve saat vermek üzere tekrar arayacaklarını söylediler. Artık kafam rahattı. Arayacaklar mı? Ne zaman arayacaklar? gibi bir düşüncem kalmadı. Pasaport bilgilerimi bile istediler kesin olacak düşüncesi oluşmaya başlamıştı artık kafamda. Salı günü beklenen telefon geldi. “Tebrik ederiz yarı finale kaldınız çarşamba günü Acun Bey ile görüşmeniz var” dediler. Harika hissediyordum, öz güvenim artık tavan! Çünkü belli bir aşamaya geldim ve ben de güçlü bir adayım artık.
Vee bana verilen gün geldi çattı. Görüşmeye gittim. Başvuran 700.000 kişiden sona kalan 170 kişiden biriydim (2 güne bölmüşler görüşmeleri. Bir çarşamba bir de perşembe gününe). Bu arada görüşme ile ilgili hiçbir şekilde kiminle, ne için ve nasıl olacağı ile ilgili bilgilendirilmiyorsunuz. Bence gerip! Her neyse, tabi yarı finale kaldım görüşme daha rahat ve daha çok adaya gidiş ile ilgili olur herhalde diye zannediyor insan.. hahah alakası yok:) 3’erli kişiler halinde içeri alıyorlar, Acun Bey, Esat Bey ve ekibi vardı ben girdiğimde. Girdiğimde o kadar gergin bir ortam vardı ki, zaten biz girene kadar görüşmeden çıkan herkes modu düşük bir halde çıkmıştı. Çünkü hızlı hızlı kendini anlat diyorlar 1 ve ya 2 dakika konuşturup başka bir adaya geçiyorlar. Ama artık 6. aşamada hala neden “kendini tanıt” diyor aynı kişiler onu anlayamadım… Bu, Acun Bey ile 2.görüşme. Zaten ekipteki çoğu kişiyle diğer aşamalar boyunca bir araya geliyorsunuz. O süreçte devamlı kendini tanıtıyorsun senin videonu çekiyorlar. Tamam büyük bir kalabalıktan söz ediyoruz kimsenin hafızasına kazımasını beklemiyor insan ama bir yandan da her türlü kaydın ve bilgin var ellerinde. 6. aşamada bile hala kendini tanıt diyorlar ve bu sefer uzun süre konuşma imkanı vermeyip konuşmanı bölüyorlar. Bu sadece benim için geçerli olan bir durum olsa neyse, konuştuğum ve benimle birlikte giren herkes için durum aynı. Her neyse devam edelim… Görüşme bitti, çıktık. O kadar! Yine süreçle ilgili bilgi yine yok. Herhangi bir sonuç yok. Yorum yok! Ben de modum düşük çıktım bu görüşmeden. Çünkü bir önceki gibi rahat geçmedi. Fazla konuşma imkanı tanınmadı. Türlü türlü sebepler vardı yani mutsuz olmak için. Eve geldim, gece resmen geçmedi! Ertesi gün gece 22:00 civarı -tabi o saate kadar sürekli gözüm telefonda, gerginlik desen var heyecan desen dorukta! – benimle aynı gün mülakata giren arkadaş aradı. Bana bizim mülakata girdiğimiz gün giren kişilerden bir kısmının arandığını ve aranmayan kişilerin elendiğini söyledi. Yani bu mantıkta ben de elenmiş oluyordum:) Evet bunu dıdısının dıdısından tamamen şans eseri öğrendim. İnsan yarı final aşamasına gelen biri olarak biraz daha bilgilendirmeyle ilgili ince düşünülmesini bekliyor tabii ister istemez :/ Benim kabullenemediğim, bir türlü içime sinmeyen nokta ise şu; bir türlü doğru ve yönlendirici bilgiye ulaşılamıyor. Yoksa burada kimseyi kötülemek için bunu yazmıyorum, asla öyle bir amacım yok. Benim bunu yazmamdaki amaç, ister istemez kurduğun hayaller, beklentiler ve hayaller eşliğinde yükselip yükselip dev bir belirsizliğin ortasında kalıyorsun. Üstelik olmayacağına dair bilgiyi de tamamen tesadüf eseri öğreniyorsun. Gerçekten çok büyük bir hayal kırıklığına uğradım diyebilirim. Belki bilinçli, belki de değil emin olamıyorum fakat koca bir belirsizlik bulutu içerisinde insanlar hem çok umutlanıp hem de daha çok beklentiye girerek fiziksel ve psikolojik olarak yıpranıyor.
Benim için hayatta en stresli en yorucu şey belirsizlik. Hani derler ya en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir diye. Bu da aşağı yukarı öyle. Belirli bir noktaya gelmiş kişileri arayıp “olmadı” demek veya bir şekilde bilgilendirmek böyle büyük bir yapım için zor olmamalı. Tabii ki el bebek gül bebek bir ilgi beklememeli insan ama ufak bir bilgiye ulaşmak da bu denli zor olmamalı. Ne de olsa hayat değiştirici bir adım bu. İş görüşmesi değil ya! Sonuçta bir iş görüşmesine gidersiniz olumsuz sonuçlanabilir ama başka bir işe başvurma imkanınız var. Fakat burası öyle değil. Çünkü başka bir Survivor yok. Evet Acun Bey ve ekibinin bu süreçte sıkılması, bunalması, yorulması çok doğal. En nihayetinde insan herkes:) Yine de en azından belli bir aşamaya gelmiş kişileri olumsuz da olsa bilgilendirmeleri, insanları belirsizlikten çıkarır, herkesin de kafası bira daha rahat eder. Ben şanslıydım, çünkü İstanbul’da ve saatlerini esnetebildiğim bir işte çalışıyorum. İşinden her istediği an izin alamayacak, şehir dışından gelen birçok kişi de aynı belirsizlik içerisinde bekliyor. Ben sürecin işleyiş şekli ile ilgili başka bir yarışmacıdan bilgi aldığımda – ki benim için olumsuz olmasına rağmen – çok daha rahatladım. Beklentim bitti. Neden olumsuz olduğunu asla öğrenemeyeceğim büyük ihtimalle ama en azından olumsuz olduğunu öğrenmek için televizyonda çıkacak reklamları beklemem gerekmeyecek Benim için olumsuz yönde karar vermeyi uygun gördüler ve tabii ki sonsuz saygım var buna. Sonuçta yılların tecrübesi ile yapılan bir iş bu. Başından beri belirttiğim gibi en kötüsü bitmeyen belirsizlik ve bilgilendirme eksikliği.
Sonuç olarak ben yarı finalde elenmiş oldum. Bundan sonrası için de “sağlık olsun” dışında söyleyebileceğim pek bir şey yok. Bir de bundan sonra katılacaklara başarılar dileyelim:)
