ZENDALA MANIA
Marina Abromoviç ve Ulay ın NYC de ki 1 dakikalık bakışma performasını aklımdan hiç ama hiç çıkaramıyorum. 21 yıl sonra, belki de hiç beklemediği bir anda hiç görmediği aşkını karşısında görmesi… Tüm duygularının yüzünden okunması, 1 dakika da bakışları ile tüm duygularını anlatmasına hayranım…. Tedx konuşmasından sonra tekrar tekrar izledim o performansı.
Aklından geçenleri tekrar okudum. Ulay’ı gördüğünde ki önce şaşkınlığı, sonra heyecanı ve sonra da bitmeyen sevgisini gördüm yeniden. Gözlerinden akan yaşlarda ona söylediklerini duydum. Ayrıldıklarına pişman olmadığını ama yine de onu çok sevdiğini gördüm. Hele o ellerinin birleşme anı benim de gözlerimden yaş akmasına sebep oluyor her seferinde. Belki de yarım kalmışlıklarını o an tamamladılar.
Aklıma geldi zaten. Ulay kendi egolarını yenememiş, kendisini tam bulamamış. Böyle seven bir kişiyi anlayacak kapasitesi olmamış.Ancak çok güzel bir kadının sevgisinden mahrum kalmış. Bence Ulay son nefesine kadar marinayı kaybetmenin verdiği ızdırabı çekecek.
Ulay, Marinayı başka bir kadın için terk etmiş olduğundan olabilir mi???
Bu işte aşk ve sevgi. Sıkıntı şu o kadar zaman neden boşa geçmiş yada hangisi egosuna yenik düşmüş.neden cesur olamamışlar. Sanırım ikisinden biri yeterince hazır degildi.