Her zaman zor kadın oldum.
Esasında bu tabir pek doğru olmadı, zorların kadını oldum demek daha doğru. Pek klişe oldu bu söz tabi sizlerde farkındasınız benim gibi.
Vardır ya hani böyle ya kendinizden bilirsiniz ya da vardır çevrenizde böyleleri.
hayatta başına gelen her şeyi göğüsler, her şeyi yaparım der bazen yapamayacağını bilir de yine de taviz vermez yaparım der e yapar da, tanıdık geldi değil mi? geldi geldi biz değil miyiz ta kendimiz değil miyiz bu.
Ama kabullenmesek de olur bir arkadaş diyelim evet, bir arkadaş var böyle tanıdık geldi şimdi he işte o arkadaşlar neler çeker neler yaşar, o kocaman iç dünyalarında ne hesaplar yapar ne uykusuz geceler geçirir kaç paket sigara, kaç şişe bira tüketir de yine de hayatın, al sana dediği her yükü kaldırır.
peki, bakalım bu her şey dediğimiz şey nedir, neyden bahsetmek istedim?
Aslında burada herkes kendi arkadaşının her şeyini baz alarak okuyabilir o şekilde daha da hissedilir oluyor çünkü bu yazı. ama gel gelelim benim bahsettiğim her şeye.
Benimki: yanlış verdiğimiz ve devam etmemiz gerektiğine inandığımız kararlarımız. şimdi bu kararlar bizim çocuğumuz veya kundakta bebeğimiz değil, yahu kurtulalım, bırakalım ne gereği var devam ettirmenin ne diye sürüklüyoruz bırakalım. kendini ait hissetmediğin bir bölüm demi okuyorsun bırak iyi hissettirenini bulana kadar çalış, geç kalmazsın hayata korkma. devam ettirmek daha korkunç. yanlış bir işte mi çalışıyorsun korkma bırak; dinle kendini daha iyisini bulacaksın.
Eğer ki kararlarınız için var olan ruhunuzun kimliğini değiştirmeniz gerekiyorsa yapmayın. Bu bir kıyım olur kıymayın kendinize kıymasın arkadaşlarımız kendilerine. Bizler, arkadaşlarımız, çevre baskısı altında verilmiş ruhumuzu öldüren benliğimizi değiştiren kararlardan çok ve çok daha kıymetliyiz.
Kapatın gözlerinizi, arkadaşlarımıza söyleyelim ya da kapasınlar gözlerini, ve hayal ettikleri işte, hayal ettikleri bölümde, çok istedikleri bir hobiyi yapıyorken hayal etsinler ve hayalinin bile vaat ettiği özgürlükten bir parça tatsınlar.
Artık zamanı geldi bu yazının sonunu getirmenin ve her şeyi yaparım dememenin, her şeyi yapamam! çünkü ruhumun özgürlüğe ihtiyacı var.
Salın atları bozkırlara özgürce koşsunlar dörtnala
