Kara gözlerin,
Senin toprak rengi
Harelerin,
Basit bir çift yuvarlak?
Ortasında siyah boncuklar…
Farkettim ki bu bir çift dünya, benim umudum, enerjim, güneşim; ruhumu besleyen; tarifi zor; en yoğun hislerimmiş…
Senin toprak gözlerin gözümün önüne geldiğinde, yaşam denen güzelliği görüyorum hayatım…Topraklarında nice ormanlar, büyüleyici vadiler, şarıl şarıl akan pınarlar, filizlenen tohumlar var. Ve biraz aptal olan ben sana baktığım zamanlarda farkedememişim bu güzelliği. Şimdi gözümün önüne gözlerini getirdiğimde; hayal ettiğimde farkediyorum bu güzelliklerini.
Kara olmasın, toprak gözlerin… Kara toprak olmasın. Toprak hem yaşam hem son. Senin toprak gözlerinde hep yaşamı görmek istiyorum canım. Sensiz yaşayamam diyemiyorum çünkü korkuyorum, onsuz yapamam dediklerim şimdi başka başka evrendeler. Yaşamı gördüğüm gözlerin kara toprağa hiç karışmasın. No’lur Yüce Yaratıcı içimi ısıtan bu kulunun ölümünü hiç yaklaştırma. Tel tel beyazlaşan saçları, zaman ilerledikçe eski rengine dönsün.
Tenin solmasın, toprak rengin sozsuzluğa kapanmasın, dudaklarının rengi açılmasın, nefesin kaçmasın, saçların ağarmasın…
yazan : senin bir sevenin
Sevgi zirveye ulaştığında hüzne dönüşüyormuş.
