Önce şu prokrastineyşın denen erteleme hastalığından dert yanayım. Ben de herkes gibi bunun ağına düşmüş ortalama bir insanım. Çıkmak için de debelenmiyorum ve asla ama asla bu konu hakkında kişisel gelişim zırvalarıyla işbirliği yaparak mücadele etmiyorum. Hele hele bu konuda “başlamak başarmanın yarısıdır” ya da “başarılı olmak için sabah 4’te kalkan insanların sırrı” videolarına (olmaz olsun o TEDx videoları) hiç bulaşmıyorum, youtube algoritmamı mümkün mertebe daha nezih videolar için eğitiyorum.
Yine birgün önemli ama yapmak istemediğim bir işimi ertelerken kendimi citizen science yani vatandaş bilimi denen zımbırtının içinde buldum. Oturduğum yerden bilim için amelelik yapma fırsatı sunuyordu bana ve ben bunu kaçıramazdım. Biraz araştırdıktan sonra zooniverse denen yerde bilim için marabalık yapmaya karar verdim. O kadar çok proje vardı ki kendime uygun projeyi bulmam bile iki saatimi aldı ve prokrastineyşınımı güzel güzel cilalıyordum. Neyse, sonunda zwicky chemical factory projesinde supernova için vaktimi bağışlamaya karar verdim ve kaşla göz arasında 200 sınıflandırma yaptım. İşin güzelliği, yazılacak makalelerde isminiz geçecek diyorlar. Gerçek adımla değil de nickimle o makaleye girmek istiyorum. Bakalım becerebilecek miyim, we will see!
