Karantinanın süregeldiği şu günlerde bize evde kalmanın verdiği çokça vaktimiz var. Önceden işlere yetişememekten yakınırken şimdi evde sıkılmaktan yana dert yanıyoruz.
Her yerde onlarca tavsiyeyle karşılaşıyoruz: Ailenizle vakit geçirin, kitap okuyun, hobilerinize vakit ayırın, bir bitki yetiştirin… Fakat bir kesim var ki pandemi sürecinden bıkmış ve hiçbir öneri ona çekici gelmiyor. Her gün bir diğerinin aynısı. İçinden hiçbir şey yapmak gelmiyor.
Eğer sıkılmış, verimsiz ve atıl hissediyorsanız, yalnız hissetmeyin ben de öyleyim. Hatta yaklaşık bir aydır bu ruh halinde idim. Bu süre içerisinde pek çok kez kendimi sorguladım bu konuyla alakalı. Sonrasında süreç bana aslında aradığım cevabı verdi. Neyi seviyorsam onu yapacaktım. Yeteneklerim üzerine yoğunlaşacaktım. Her gün, bir diğerinden daha farklı ve verimli şekilde kendimize ve olumluyu geliştirmeye yönelik bir gün !
Ne yapsam ?
Belki de yeteneklerine yoğunlaşmalısın. Yeteneğim yok mu diyorsun ? Belki de keşfetmenin tam da zamanı. Kendimize yoğunlaşmanın ve kendimizi keşfetmenin bir sonu yok. Bu kadar çok kendimize ayıracağımız bir zaman varken bunu değerlendirmek, hem üretken hissettirecek hem de hayatınızda açılmamış yeni güzel kapıları aralayacaktır.
Ne yaparsanız yapın ama bunun değerlendirmesini de mutlaka unutmayın. Yaptığınız etkinlik size ne kattı ve neler olsa daha güzel olur gibi sorular oldukça geliştirici.
Oturduğumuz yerden sıkıntımızın geçmesini ve gelişmeyi beklemek ne derece mantıklı ?
Son olarak Friedrich W. Nietzche’nin Böyle Buyurdu Zerdüşt kitabından bir alıntı:
‘ İşte budur benim öğretim: bir gün uçmayı öğrenmek isteyenin önce ayağa kalkmayı ve yürümeyi ve koşmayı ve tırmanmayı ve dans etmeyi öğrenmesi gerekir: Uçmak uçarak öğrenilmez birdenbire !’
Görüşmek üzere !
