Bizim millette bir huy var, ben buna memleketçilik sevdamız diyorum, çünkü merak falan değil bu. Merakla açıklanamayacak kadar ilgiliyiz karşımızdaki kişinin memleketine. Hatta ne karşımızdaki kişisi, laf arasında yeni bir isim geçmeyegörsün, sorulacak ilk soru belli. Öğrenmemiz lazım, bilmeden yapamıyoruz.
Bir yakınım kaldığı evden pek memnun değildi, yeni bir yer bakıyordu kendine. Bulduk bir yer, ev sahibi emlakçıyla anlaşmış, ofise görüşmeye gidicez.
Atladık bir taksiye, bir yandan aramızda konuşuyoruz. Emlakçı şöyle derse böyle söyleriz, depozito işini sormayı unutmayalım falan filan, klasik muhabbetler… Taksici atladı araya.
*
Taksici: Abi pardon kulak misafiri oldum da, ev mi bakıyorsunuz?
Ben: (Ne kulak misafiri be kardeşim, arabana binmişiz anasını satayım) Evet kardeşim, ev bakmaya gidiyoruz.
T: Ya bu emlakçılar tam çakal abi ya, dikkat edin valla.
B: (Sanki biz Türkiye’de yaşamıyoruz) Evet, evet, doğru diyosun.
(Sessizlik)
T: Ee abi memleket nere sizin?
(Heh, aferin. Lafa girdin ya, yol bitene kadar susmaman şart çünkü.)
B: İstanbul.
T: Aslen nerelisiniz? (En ayar olduğum soru.)
B: İstanbulluyuz, babam, dedem, dedemin babası, hepsi İstanbullu. (Kapat artık konuyu.)
*
Neyse, bi şekilde taksiciyi atlattık, emlakçının ofisine geldik. Emlakçı aldı bizi eve götürdü, başladı yıkama yağlama yapmaya.
Vay efendim ev sahipleri Erzicanlıymış, dürüst, güvenilir olurlarmış da bilmem neymiş. Bi de arkadaşıma soruyor sizin memleket neresiydi diye. Alakasız alakasız bağlantılar kurmaya çalışıyor. Baktım eleman kıvranıp duruyor, bana sorunca Zonguldak’lı olduğumu söyledim (Zonguldak hakkında bilgi birikimim sıfır).
*
E: Oooo, benim bacanak Zonguldak’lı, iyi bilirim. (Bunu o kadar yarım ağız söyledi ki yalan olduğu iki kilometreden belli.)
B: Öyle mi, neresinden?
E: Şey ya, merkezde onun ailesi. Merkez cami yakınlarında. (Ulan çakal, sıkışınca hemen merkez cami dersin geçersin tabii.)
B: Bu şeye yakın mı, yeni yapılan diş hastanesi var hani?
E: Haa, evet, evet, o civarlarda.
*
Ulan Zonguldak merkezdeki yeni yapılan diş hastanesinden nereden haberin var senin içten pazarlıklı herif?
Neyse, ne anlatıyordum ben ya?
He işte yani, memleketçilik meselesi böyle saçma sapan bir iş işte. Millet böyle şeyleri çok sevdiği için ekmeğinin peşindeki adamlar da böyle yalan dolan muhabbetlere girmek zorunda kalıyorlar.
Konu biraz havada kaldı, tam bitiremedim. Ama öyle yani…
