Her gün ayrı bir ruh hali taşıyor olmak çok korkutucu degil mi ?
Birgün dünya yansa umrumuz olmayacak mutluluklar taşıyorken diger gün kendimizi neden yaşadığımıza dair sorgularken buluruz. Birgün varolmak için ter türlü kirli yollara baş vururken birgün yok olmak isteriz. Kaybolmak istemek, çogu zaman kendini bulmak istemenin görünür yüzüdür.
Eksik birşey mi var hayatımda gözlerim niye sık sık dalıyor eksik birşey mi var hayatımda gökyüzü yüreğime neden batıyor dersin. Bütün baglantıları ortadan kaldırıp, bütün yaşam izlerini silip, bütün hayatını bırakıp bambaşka bir yerde olmayı istersin. o bambaşka bir yerde de hiç farkedilmemeyi, hiç görünmemeyi kendi gerçekliğini bulmak istersin.
Hayatının bir döneminde hiç çekip gitmek, her şeyi geride bırakmak isteği duymayanımız var mıdır?
Gerçek seni bulmak için hiç kaybolmak istemedin mi yoksa ?yada yok olmak ?
Kaybolsam kendi yokluğumda kim fark edicek ki demedin mi ?
Bazen aklın düşüncelerini toplamak için dolanması ve daha da güçlenmek için sizi saran gerçeklikten kaçmak istemesi normaldir. Kendi kalbimizi duyamaz hale geldigimizde kaçmak isteriz.
Kalbimizi duyamaz hale getiren nedir? Bütün kalbimizle sevdigimiz bir sevgili, tüm ruhunu ortaya koyduğun bir dost, ilmek ilmek dokuduğun bir iş…terk ediliş, aldanış, yok sayılış, aptalı oynayış…
o yüzden her birimiz bir kere kendimizi kaybolmayı dilerken buluruz. Bir gün gelir bu duygu beraberinde çekip gitme isteğini düşündürür.Bu bir ev bile olsa yada bir insan yada bir şehir…
Hayattan kısa veya uzun bir süre çekilmeyi , zaman akıp geçerken çıplak ayaklarını hayat denen ırmağa batırıp , çırpmak ister gönül.
Senin gönlün bugün ne diyor ? güzel okuyucu
Bana soracak olursan ;
(Gönlümün dilinden)
Bitmis ve tükenmis hissediyorum. Bir varmış bir yokmuşun ötesinde hiç yokmuş gibi. Lakin yanlış anlama sahip,yokluğumunda bir karizması var. Ezilip büzülmemi bekleyenlere inat pusuda bekler yokluğum…Eşini dostunu kırığını döküğünü her bana yıkışında bir ben var ki yokluğumda kendimi bulduğum dim dik durur ayakta.Ondandır hiç durmadan atışım , arada teklesemde seni yarı yolda bırakmayışım. (teşekkürü borç bilirim hep yanımda olan gönlüme)
Herkez bıraksa gönül bırakmaz bizi yarı yolda ona güvenin canlarımBu güçsüz halimiz bu kırılmış halimiz , kaybolmayı dilerken kendimizi bulmamıza sebeb olacaksa sevinin…
Her dert sonrasında dermanını beraberinde getirir. Bir müsibet bin nasihattan iyidir. Büyürken kırılıp pişmek ilmek ilmek ögrenip olgunlaşmak bizi biz yapar. Yasadığımız tüm küçük, büyük , acı, kederli duygularımız bizi biz yapar.
Kendimizi buluruz.
umarım kendinizi bulma yolculuğunuzda heybeniz geniş olur. Kendinize haksızlık etmeyin. Herşey birgün eskisinden bile güzel olacak eskiyi unuttaracak 😉
Çok mu polyanaca oldu olsunn be
Ne dersiniz birazda gönlünüz polyana olsun 🙂
Bu yazı bir kendini dinleme halidir sanatsal birşeyler beklemeyin üzülürsünüz 😉
hoş ça kalın
