Ah bu insan doğası. Kimisi varki taktığı at gözlüklerini hiç çıkarası gelmiyor. Dünyada sadece kendi fikirleri doğru, diğerleri masal. Onunkinden farklı düşündüğünde seni öyle bir ithamla yargılıyor ki, kendinden şüpheye düşüyorsun. Onun görüşlerini desteklersen süt liman, hiç sorun çıkmıyor. Kendine fikirleriyle öyle kocaman dev aynası çizmiş ki, değil bakmak kenardan yansıman bile mümkün değil. Zıt görüşe öyle kapalı ki, böyle bir durumda bağırıyor, hırsını alamayınca da zıt fikrin ve seni aşağılamaya çalışıyor. Hele karşıdaki sakinse deymeyin gitsin, tozu dumana katıyor, yüzünden çıkan ateşin alevi gözlerine yansıyor.
Öğrendiğim tek sonuç bu insanlarla hiç irdeleşmemek. Kendi kaosunda boğulsun. Anlamamak için diretiyorsa niye uğraşayım. Ona harcayacağım zamanla gider kitap okurum. Hiç olmazsa gerilmem yahu.
Anlamıyorlar, Kardeşim kesinlikle anlamıyorlar. Herkesin onunla aynı fikirde olmak zorunda olmadığını, farklı görüşlere sahip olsanda gerilmeden sakince tartışma olasılığının olduğunu anlamıyorlar. Aman neyime gerek. Zamanında uğraştıklarımla bir arpa boyu yol alamadım.
Ben farklı görüşleri, düşünüşleri, karakter yapılarını severim. Ama karşılıklı saygı ve empati sınırında. Renktir bu. Çeşitlilik ve hoşgörüdür. Böyle olan benimle kalsın, olmayan öte gitsin. Ben elmayı anlıyorsam da , elma beni anlamıyor sanırım. Sevgiyle ve güzellikle kalın.
