Sakarlığım sayesinde sildim uzun uzun yazdıklarımı oysa ne güzeldi hepsi. Direk konuya geçiyorum. Kim istemezdi düşüncelerini korkmadan söyleyebilmeyi ,acaba mahkemelik olurmuyum korkusu olmadan , başıma bişiy gelirmi düşüncesi olmadan konuşmayı. Bu ülkede düşünce özgürlüğü yokmuydu oysa ki, fikir özgürlüğü. Anlatıyorum içimde biriktirdiklerimi . Televizyondan , sosyal medyadan ve bire bir gördüklerimi. Ülkenin acı halini. Neden bu kadar zengin olma potansiyelimiz varken bu denli fakirleştik biz? Sorunumuz neydi ki? Eğitim sistemimi, hayat koşullarımı, ekonomik sıkıntılar mı ? Hangi gibirini saysam denk olur? Biz diyilmiydik asyayla avrupayı birbirine bağlayan tek ülke. Tarım, hayvancılık, gıda ve birsürü zenginliği olan. Hayvancılık ne halde ?bi fikrimiz varmı. Yem fiyatları ne kadar uçtu. Tarım yapan çiftçi neler çekti. İnsanların yarını düşünmeden uykuya dalabildiği oluyormu acaba. İnsanlar açlık sınırının altında yaşıyor, gerçi hangimiz öyle diyil? İnsanlar açlıktan sokak köşelerinde ölü bulunuyor, çocuklarıma bakamıyorum diye kendini ateşe veriyor. Nolacak bu ülkenin hali . Genç kesime değinmiyorum artık sokak röportajlarında 10 tanesinden 8i ellerinde imkan olsa 5 dakika durmaz ülkeyi terk ederim diyor çoğumuz böyle diyilmi zaten. Peki ya bu devran böyle dönermi? Böyle yaşam yaşammıdır? Kimseye işini öğretecek diyilim fakat artık sınıra ulaştık. Fakir ülkelerin arasına girmemize 1 çıta kaldı. Zenginle fakir arasındaki dağ gitgide büyüyor izlemekten başka çaremiz varmı ne yazıkki. Ben böyle yarınlar istemiyorum kendi ülkemde zenğinlik,refah içerisinde yaşamak istiyorum. Hepimizin hakkı olanı istiyorum . Yanlış mı yapıyorum?.
İlginizi Çekebilir
