Gözlerimi kapattığımda kendimi bulmak istediğim bir yer var epeydir. Ve toparlayamadığım dağınık düşüncelerim… Bir çözüme varamadığım karışıklıklarım ve bir türlü cevaplayamadığım sorularım…
Gözlerimi kapattığımda görmek istediğim bazı şeyler var uzun süredir. Aradığım ama bir türlü bulamadığım nedenler ve koştuğum ama bir türlü erişemediğim yollar var. İç çektiğim ama bir türlü rahatlayamadığım bir hislerim…
Gözlerimi kapattığımda gözlerim açıkken göremediğim her şeyin netliği var bazen. Bazen de bu netliğin getirdiği bir karmaşa… Nefes nefese koştuğum ama erişemediğim bir hayal var bazen, bazen de eriştiğimi düşündüğüm ama aslında hiç sahip olamadığımı farkettiğim gerçeklerim var.
Gözlerimi kapattığımda bana sunulmuş bir çiçek bahçesi göremezken gözlerimi açtığımda bana sunulduğu söylenen çiçek bahçeleri var önümde. Gözümün gördüğü ile gönlümün bildiğinin aynı şey olmadığı bazı durumlar var…
Gözlerimi kapattığımda kendimi anladığım bir dünya var. Gözlerimi açtığımda ise kendimi anlatmaya çalıştığım boş duvarlarla dolu ayrı bir dünya… Büyük bir çelişki benimle bu serüvende.
Gözlerimi kapattığım zaman açmaya korktuğum zamanlarda var, gözlerimi açmak için can attığım bazı anlarda… Yüreğimin attığını hissettiğim zamanlarda var, yüreğimin yüreksizlerle mücadele etmeye yetmediği zamanlarda…
Hayat bir çelişkiler yığını son zamanlarda. Anlam veremediğim davranışlarla beraber gerek insanları gerekse yaşamı çözümleyemediğim bir zaman dilimi. Ve yahut insanların bu kadar kötü olabileceğine ve çıkarlarının her şeyden üstün olabileceğine inanamadığım, hayatın gizli anlamlarını çözmeye güç yetiremediğim bir zaman dilimi.
Sanırım kaç yaşına gelirsem geleyim insanlara ve hayata anlam veremeyeceğim…
