Durup düşünüyorum da bazen; bu aşk insana verilmiş bir hediye mi yoksa cezamı? Hediye kabul edeceğimiz biri var mı? Ne zaman boşluğa düşsem, “o” hediyenin, aşkın, doğru kişinin bana geleceği ya da benim onu bulacağım hissine kapılıyorum. Bir gün tüm mazimi sevgisiyle yakacak biri olacak mı? Sizde soruyor musunuz kendinize? Benim gerçek aşkım şu an ne yapıyor, diye? Ben her gün soruyorum, her gün düşünüyorum, ama bir şeye karar verdim. Kendime dürüst oldum ve umutlarımı küle çevirecek, o cümleyi düşündüm. Aşk aslında bir hediye evet ama kabul etmeyebiliriz? Hediyeyi geri çevirmek zor gelir değil mi? Ama o hediyenin bir kara büyü olduğunu düşünün, kabul etmeyin onu, ellerinize sürmeyin, uzaktan bile bakmayın. Hediye olmazsa cezada olmaz, aşk olmazsa hayatınızda mutsuzlukta olmaz. Diyeceğim son cümle şu ki; doğru kişiyi beklemeyin, doğru kişi maskesini, doğru kişi olmasını, aşkınız olmasını istediğiniz kişiye takın. Böylece ne hediye verilir, ne de bekleyiş olur.
Doğru kişi çok da önemli değil, doğru hissettiğimizi düşünelim yeter.
Okuyan var mı bilmiyorum ama teşekkürler.
