Ne zaman akıllanır insan, ne zaman eski hataları yapmayı bırakır. Ya da bir daha böyle davranmayacağım deyip ne kadar süre sonra bozar kendi kendine verdiği sözü…
Yanlışlar doğruları götürdüğü zaman ne kalir ki geriye sadece “hiç ” kocaman bir boşluk…
O boşluk içinde yaşamayı da öğrenir insan.
Çünkü insan dediğimiz varlık aklıyla, sağduyusuyla, mantığıyla yaratılmıştır. Kalp başka da söylese akıl, mantık girince işin rengi değişir kalp iki adım geri çekilir, çekilmelidir.
Zaman gelir eskiye dönüp baktığımizda yaptıklarımızdan pişmanlık duymadığımız anda başlar hersey.
Yaşamışım dersin iyiki yapmışım dersin eskiyi yerinde bırakır yeniden dirilmek yeniden doğmak belki yeniden başlamak için anı yaşarsın.
Aklın mantığın bir konuya hayır diyorsa bırak gitsin kalp yalan söyler emin ol. Ah o kalp yok mu o kalp ne savaşlar çıkardı ne insanlar birbirine girdi o kalp yüzünden.
Aklın hayır diyorken kalbin evet diyorsa
vazgeçemiyorsan da bir süre daha devam eder ama eninde sonunda bedelini ödeyerek yine ayrılırsın…
Sonra o kalp yüzünden kırılan tuğlaları yeniden yapıştırmak o inşaatı yeniden yapmak çok uzun zaman alır.
Hayatını güzel kılmak yaşanılır kılmak için sende bir mutluluk tuğlasi koy, geç kalmış değilsin yeter ki niyet et…
Hiç ummadığımiz anda kucak dolusu güzelliklerin hepimizi bulması dileğiyle
