Bizler hayatımızı güzel yaşamak ,hayatımızı dolu dolu yaşama ve hep iyi bir yaşamda olmak için çabalarız ve önümüze en küçük bir engelde sanki hayatımızın sonu geldiğini veya çıkmaza girdiğimizi hisseder ve kafamızda kötü olayların olacağına dair sürekli olumsuz olayın olacağını kurgularız.
Özellikle sınav dönemini ele almak istiyorum.Sürekli en iyilerini istediğimiz için en küçük bir terslikte yok ben yapamayacağım yok olmuyor ,benim kafam basmıyor buna o dersten imkanı yok yapam….gibi gibi bir çok kötü düşünceler aklımızın içinde gezer durur ve ne olur biz artık bir süre sonra acaba gerçekten böyle miyim? gerçekten de olmuyor mu ? kurslara da gidiyorum sanırım ben salağım diye kendimizi artık bir eşya gibi etiketliyoruz.Madem eşya bile bir fayda gösteriyor.Üzerinde oturuyoruz ama benim ne aileme ne de çevreme bir faydam oluyor ben o zaman bu hayatta niye varım ki diyerek bazen bu sonuç öyle bir noktaya geliyor ki istediği sonucu alamayacağına inanan kişiler intihara kadar vahim bir sonuca kadar gidiyor.Bunun sebebi kendini yeterli bulamıyor çünkü.Kendini değersizleştiriyor.O hayatının son fırsatını değerlendiremediğini düşünüyor.Mükemmelliyetçilik var çünkü .Tatminsizlik,en önemli sebibi ise özgüvenin yetersizliği Bakın özgüvenin yetersizliği nerelere kadar götürdü bizi .İntihara kadar .Umutsuzluğa bir kafesin içinde kalmış küçüçük kuş gibi .Çırpınıyor çırpınıyor ama kimse onun sorununu bulamıyor .Aslında bütün bunların sebebi aslında Özgüven eksikliği.Küçük bir sorun gibi algılıyoruz ama öyle değil.
Bütün bunları aslında bizi dışardan gelen olumsuzluklar yaptırmıyor.Biz her şeyi kendi düşüncelerimizle yapıyoruz.Bizim asıl düşmanımız kendimiz .
Ben eğitim örneğinden gittim öğretmen adayı olduğum için bu alandan verdim ama sizler bunu umutsuz olduğunuz ya da hayatınızın her yerinde kendinizden bir olay bularak uyarlayabilirsiniz
