Sevgili aşk,
Nasılsın? Son görüşmemiden sonra ben daha iyiyim. Seni yolcullayabilmek benim için çok zordu inan. Ama olması gereken buydu. Çok daha önce aslında terkedildim ben. Hikayeyi uzatan bendim. Özür dilerim. Belki daha öncesine gidersek terk eden bendim ama işte bir parçam hep seni sakladı. Kalbimin en derinine gizledi. Sonra bir gerçeği öğrendim. Öğrenmek için çok geç kaldığım bir gerçeği. Bu kadar geç kalmış olmak, son 2 yıldır boşlukta olduğumu öğrenmek çok ağırdı. Bu nedenle çok acele ettim. Apar topar kapının önüne koydum seni. Ama biliyordum bu aceleciliğin hiç hayırlı olmadığını. Ama her bilginin bir sindirilme süresi vardır ve sen içerdeyken olamazdı yapamazdım. Bu aceleciliğim için de özür dilerim. Umarım sonrasında yaptıklarımla kendimi affettirebilmişimdir.
Bitti. Sonunda 6 yılın hakkını vererek bir uğurlama yaptım işte sana . Ben hep biliyordum hislerin acelesi olmaz. Hislerin yalanı olmaz. Hisler sadece kabullenilir. Ama işte diğer tüm alanlarda olduğu gibi burada da bilmek yetmiyor maalesef.
Aceleyle çıkarttığım odaya seni geri aldım. En değerli misafirim olarak ağırladım. Ben acele etmiştim ama sana ettirmedim. Yavaşça toparlanmana ve çıkıp gitmene izin verdim. Şimdi iş sırası bende. O oda 6 yıldır kilitli. Havalanması yeniden yapılandırılması gerek. İyi bir bakımdan geçmeden yeni bir misafir kabul edilemez. Bu sefer yeni yara bantları acele hikayeler yok. Her şey usulüne uygun. Ağır ağır gerçekleşecek.
Şimdi izninle.. Gitmem gerek. Bu bitişi yeterince duyurduktan sonra resmiyet kazandırmalı. İzler silinmeli.
Ve dediğim gibi odayı yenilemeliyim. Kendine iyi bak.
Kalpteki Benek
