Yahu kardeşim…
Bu adama kim niye kızıyor anlamakta güçlük çekiyorum.
Daha doğrusu anlıyorum ama, kızmayı bırakmanızı tavsiye edeceğim.
Benim çocukluktan itibaren çevrem hep muhalifti. Atatürkçüler, muhalif Türk milliyetçileri, Kürt milliyetçileri, sosyalistler, devrimciler… Türlü türlü insan tanıdım. Şimdi ne yalan söyleyeyim, Tayyip Erdoğan’ı ben de hiç sevmezdim. Çok ağır eleştirdiğim de olmuştur.
Ama adama boşuna kızdığımı fark ettim.
Yahu…
Düşün ki bir kızı çok seviyorsun. Körkütük aşıksın, ölüp bitiyorsun kız için.
Kız gidiyor başkasına aşık oluyor. Aşık olduğu adam da senin tam tersin bir adam. Adamı yolda görsen yolunu değiştirirsin, arkadaşlık etmezsin. Üstüne bir de sevdiğin kız adama sevdalanınca iyice bilenmeye başlıyorsun. Her hareketi gözüne batmaya başlıyor. Her yaptığı gözüne yanlış gözüküyor.
Diyorsun ki tamam, ben adamın evlenilecek adam olmadığını anlatırsam kız ondan vazgeçer, bana yüz verir.
Kıza diyorsun ki bu adam şöyle kötü, böyle kötü… Arkadaş çevresi kötü, evine bakmaz, sana iyi davranmaz… Bir ton şey sayıyorsun. Kızda tık yok. “Olsun, ben onu öyle seviyorum diyor.”
Kız sana yüz vermedikçe adama daha da ayar oluyorsun.
Sonra kız bu adamla evleniyor. Sen küplere biniyorsun.
Başlıyorsun adama küfürler yağdırmaya.
Sen küfrettikçe kız adama daha çok bağlanıyor. “Kocamı çekemiyorlar, ondan böyle konuşuyorlar.” demeye başlıyor.
Kız bağlanıyor, sen delleniyorsun.
“Kandırdı benim yârimi, elimden aldı” diye hayıflanıyorsun.
Halbuki adamın bir şey yaptığı yok. Kızı elinden aldığı falan da yok. Adam kızı kendine aşık etmeyi başarmış, sen başaramamışsın.
Şimdi soruyorum: Sen başarısızsın diye, başarılı adam mı suçlu oluyor?
Vallahi de billahi de Tayyip Erdoğan’ın hiçbir suçu, hiçbir günahı yoktur. Millet adamı seviyor, muhalefet tutturmuş “Beni niye sevmiyorsun?” diye millete kızıyor. Bu muhalefetinki takıntı olmuş artık. Kızı kaptırmanın verdiği hırsla adamı eleştirip duruyor.
Muhalefet bu ülkede iktidara gelmek istiyorsa, bunu milletin aşık olduğu adamı eleştirerek yapamayacağını anlamalı artık. Erdoğan’ı eleştirmekten vazgeçmeli.
Hatta bir adım daha öteye gidiyorum…
Ya da neyse, şimdilik gitmiyorum.
Onu da başka zaman anlatırım.
Bitti.
