Hakikaten nereden başlayacağımı bilemedim. Arkada Anatolian Rock Cover – Anlatamam Derdimi Dertsiz İnsana çalıyor. Saat 23:41 günlerden Pazar. 27 bardağının son damlaları, ömrüm varsa 28 ne olur bilemem. İnanın çok zor geçti. Hep doğruyu arayıp tarayıp, mutlaka doğruyu bulmak zorunda olan bir çocuk olarak bu sene ilk kez yoruldum. “Alın bütün sorumluluklar sizin olsun beni bana bırakın” demek istedim. Bunu diyemedim ama” alın bütün doğrular ve yanlış sizin olsun siz en iyisini en doğrusunu bilirsiniz” dedim. Müthiş rahatladım. Üzüldüm de. Çünkü bunu demek bir vazgeçiş benim için. Artık önemi yok demek. Kuş da tutsan aslan da yakalasan senin olsun demek. Zorla vazgeçtik anlayacağınız. Çok değerlisin, kıymetlisin diyenlerin tefecilerden ve dolandırıcılardan bir farkı olmadığını öğrendiğim bir yaştı. Uf çok ağırdı. Dışarıdan o kadar öyle durmuyor ki… Oynamalar gülmeler, çalgılar çengiler…Neler neler. Zaten görünebilseydm böyle olmazdı diyorum bazen. Siz siz olun insanların sizi nasıl ve neresıyle sevdiğine dikkat edin. Siz siz olun çünkü ben gibi olursanız işler; kör kuyularda merdivensiz kalmaya doğru gidiyor. Çok tuhaf. Sadece seviyorum diyolar. Karşı tarafı zerre tanıdıkları yok. Karşısındakinden bir haber. Hayatından, hayallerinden, ideallerinden, çizgilerinden, doğrualrından ve yanlışlarından, kişiliğinden benim burda saymadığım ne varsa bi haber… Soran olursa seviyorlar. Hem de çok. “Sen ve senin gibiler sevginin yanından yöresinden bile geçmiyor. Sen ve senin gibiler kafanızda kurduğunuz karaktere aşık olup kişi o karakter gibi çıkmayınca ( ki mümkün değil) hadi uyuşmayınca diyim karşı taraf kötü oluyor. Hep karşı taraf kötü oluyor, hatalı olan da o kara olan da o ne kadar bok püsür var ise o. Biri de çıkıp delikanlı gibi sevgisinin arkasında durmadı. Sen ve senin gibileri canı gönülden kutluyorum. Gönülsüz çalışanlar gibisiniz.” diyemedim. Birini seviyorsanız, yani hakikaten gönülden seviyorsanız; doğrusu ve yanlışıyla, günahlarıyla ve sevaplarıyla, gecesiyle gündüzüyle, ağlarken ve gülerken, geçmişi ve şu anıyla seversiniz. En sinirli halinde, en hasta halinde, en düşmüş ve en yorgun halinde. En’ halinde. Ben böyle öğrendim böyle de gidiyor. Zoruma gitmiş benim bazı şeyler. Gitmemiş gibi yapmışım ve birikmiş ki buraya dökülmek durumunda kaldım. Anlatamadım sevgimi sevmeyi bilmeyen insana. Ay yazarkn bile içime fenalıklar geldi. Ne salakmışım diyorum ne çok uğraştım ne çok emek verdim sevdiklerim için. Şimdi elimde koca bir hiç. Ne gerek vardı diyorum bazen kendimi bu kadar açıklamaya. Anlamak isteyen yakalardı bir yerden, anlardı. Bu kadar yokuş çıkmaya, yol yürümeye, ikna etmeye ne gerek vardı. Hiç yoktu. Keşke aynen ben böyleyim deyip sıyrılsaydım diyorum. En azından hakkını vermiş olurdum bazı şeylerin. Gözümde ve kalbimde bambaşka bir yerde olan insaların şimdi hiçbir yerde olması canımı fena sıkıyor. Artık öyle değil ama sıkmışlığı var. Geçen bir video çıkı karşıma; kadın, “İnsan sevmeyi nasıl öğrenirsizce ?” dedi Kendi kendime bilmiyorum dedim sonra kadının karşısındaki adam da benim gibi “bilmiyorum” dedi. Sonra kadın; “Sevile sevile. Hepimiz sevmeyi sevile sevile öğreniyoruz.” dedi. “Hepimizin hayatında öne çıkan cümleler var. Beni zaten terk edicek gibi… ve buna inan biri kendisini terk edicek birini arıyor. Ya da ”beni onaylamayacaklar”… Çünkü çocukluğunda annesi babası onu yeteri kadar onaylamamıştır ve o da buna inandığı için gidip kendisini onaylamayacak brini arayıp bulur. Ta ki kendisi onaylamayı öğrenene kadar… ” diyordu. Oturdum bir saat düşündüm. Sonra bunun üstüne tek kelime etmedim ve bazı konuları kafamda bu videodan sonra kapattım. İnsan kendini uzunca bir süre eleştirdikten sonra amaan kime ne ya demeyi öğrenebilmeli. Duygular gelir ve geçer. Önemli olan o duygular gelince ne yapmayı tercih ettiğimiz. Yaniiiiii velhasıl kelam aşk kırıntısı ile doymaktansa tek başına türk kahvesi.
Tek Başına Tük Kahvesi
