Koridordan yükselen ce ağır ağır ilerleyen ayak sesleri içeride bekleyenlerin korkularını daha da artırmış korkudan başlarını yerden kaldıramıyorlardı. Biraz önce koridorda duyulan ayak sesleri kapının önüne kadar gelmişti. Kapının gıcırdayan sesi ile beraber üniformada gmrünmüştü. Beklenenden farklı olarak gayet yavaşça...

Askıda duran siyah deri ceketini hızlıca çekip, üzerine geçirdi. Kapıyı hızlıca vurup dışarı çıktı. Dudaklarını sıkmış, içinden bile konuşmak istemiyordu. Dışarıda hava buz. Gözyaşını bile yere düşmeden donduracak kadar soğuk bir hava. "Daha ne yapabilirim? Kendimden daha ne kadat verebilirim?...

Günboyu gürültü ve her karışında insan dolu olan şehrin merkezinde gün akşama dönmeye başlayınca herkes kıblesini bulmuş gibi hızlıca uzaklaşırken geride bıraktıkları; ayak izleri ve yorgun bir şehir kalıyordu. Gece siyah örtüsünü üzerini örtünce, kocaman şehir yaşadığı yorgunluğu atmak...

"Esnek olmalısın, mutlaka esnek olmalısın. Yoksa kırarlar."15 yaşındayken duyduğum bu acı nasihate karşılık ' Ben buyum, kırabilen buyursun gelsin' demiştim. Tabi o zamanlar karnımı doyurmak dışında bir sorumluluğum olmadığı için çok güçlü olarak ifade etmiştim bunu. Fakat zaman onları...

-"Aşkım, beni seviyor musun?"-"Sorulacak soru mu bu Ayşen, seni sevmesem yanında olur muydum?"-"Orası öyle ama, yine de duymak istiyorum işte." (Gülerek)-"Duymak istiyorsun ama bu sürekli dile getirilmez ki. Sonra kıymeti kalmaz. Öyle değil mi?"-"Öyle, öyle ama, ruhum sürekli okşansın...