bu yazı tam iki sene önce yazılmış,aynı hisleri tam da bu zamanda kelime kelimesine belki daha ağır hisseden ben….Peki sahiden de bitiyor mu,bitti mi yani…şu an ki sen iki sene önce koca bir metni” bir daha ona karşı hissettiğim güzel duyguları başkasına karşı bir daha hissedemeyeceğime olan inancımdı” cümlesiyle özetledin ya hani,sahi hala öylemi?

ya onla olmasada onsuzluk daha yorucuysa,ya onu kaybetmeye kıyamıyorsa için,ya belki biz olabiliriz diye bağırıyorsa kalbin…Sen bana diyorsun ki kalbini saf dışı bırak,aklını pusulan seç.Aklı pusula olanın kalbinde perde olursa kork,aklı pusula olanın kalbine zaman verip izin verirsen kalp zaten yorulcak,akılla iş birliği yapacak belki atı alan üsküdarı geçecek ama şunu unutma geriye pişmanlık değil,elimden geleni yaptım kafam,vicdanım rahat diyebileceksin.Benden sana tavsiye kalbine zaman ver o doğru yolu bulur…

geçmiş olsun hepimize