Sessiz vedalar, hızlı geçişler, biten umutlar, tükenen sözler.Karamsar biri değilim diyemem. Hiçbir zaman umut veren, umutlara deli gibi tutunan biri olamadım. Sessiz vedalar yaşadım...

Dünyanın en basit insanıyımdır. Zor biriymişim gibi gelir kimine ama değilim. Uzun uzun cümlelerle anlatmam kendimi normalde. Kalbimi kırsalar bir özre bakar sinirim. Kin...

Şu an o kadar yenisin ki hayatımda. Yazmaya değer misin onu bile bilmiyorum. Tek bildiğim şey gülüyorum bu aralar ağladığım kadar. Boşluklara takılı kaldığım bir...

Darmadağınık  bir zihinde çürüyorum. Sadece şikayetleniyorum, değiştirmek için elimden bir şey gelse bile yapacak gücü kendimde bulamıyorum.Buraya daha önce eğitim hayatımla ve orada yaşadığım zorluklarla...

Ne zaman dalmayı bırakırım duvarlara?Hissettiğim boşluk hissi ne zaman bulutlara baksam daha da büyüyor. Boşluk hissi sevdiğin şeylere bakarken veya huzurlu hissettiğin anlarda küçülmez...

Ben piyano dinlemeyi severim. Hayat durur o zamanlarda. Gözlerimin önünde güzel anılarım dans eder. Yaşadıklarım ve yaşamaya korktuklarım. Farklı manzaralarda gezerim. Gökyüzünü izlerim, kumsalda dans...

Çok garip değil mi bir apartmanı dıştan izlemek?Ne zaman böyle bir şey yapsam içimdeki o tuhaf hisse anlam veremiyorum. Evet, önümde bir taş yığını...

Sığabilsem dünyaya her şey farklı olurdu galiba.Şikayetlenmeye giriyorum şu siteye inanın ama sevincimden yazdığım yazılarım olmadı daha. Her geçen gün daha fazla emin oluyorum ne...

Ben her zaman bazı şeyleri yazarak daha iyi anlatan biri oldum. Her zaman yazarak kaçtım yaşadıklarımdan. Ne kadar doğru bilmiyorum ama hiçbir zaman tamamen...