Gidelim. Rota bilmeden. Benden ve senden uzakta olan her nereyse. Senin bencilliğinden benim körlüğümden karanlığa sığınır gibi gölgeye ilişelim de yanmayalım artık. Korkarım hayalsiz kaldım. Artık hiçbir şehrin manzarası gelmiyor gözümün önüne. Sanırım sis var. Silüet, silik. İki şehri...

Hata yapmanın lüks olduğunu söylesem çok mu ileri gitmiş olurum? Acıyı ve hataları sevin. Onlara uzak kalanlar okyanusun parlak yüzeyinde yüzmeyi en iyi öğrenenlerdi. Onlar mutluluklarında yarıştılar. İçlerinden en hızlısını seçtiler... Ama biz derinlerdeyiz. Oksijen tüpümüzden güç bela nefes...

Kendimi güçlendirmek için kullandığım direnç lastikleri ilişti iki gün önce gözüme. Asmak istedim onlarla kendimi. En güçlü olduğun yerde bile yerle bir olmak istiyorsan gel. Dünde olabilir yok hatırladım evet iki gün önceydi bilmiyorum üçte olabilir. Gecenin yarısı kaçtım...

Boşluk demeyeceğim. Şu kelimeyi kullana kullana içini boşalttık. Her türlü eksikliğin anlamını bunu söyleyerek açıkladık. Ben artık boşlukta değilim fakat bomboş biriyim. Bunu ne yetkinlik bakımından söylüyorum ne yitiklik olarak zira bunu söyleyecek kadar donanımsız ya da düşüncesiz değilim....

Kaç vesaitte varırım duraklarına?Ne zaman belirir zihnimde suretinVirane vilayetlerle dolu aklımın ücrasınaŞayet bilmiyorsam yaşamayı,Ne diye diretirim bu sokaklarda dolanmayaYahut bilmiyorsam ölmeyi,Neyden korkarım da çıkıp dolaşmam karanlıktaBilmem kaç zaman sonraAdım attım korka korkaTökezledimKalbimin tırabzanına tutundumGeri çekilecek gibi oldumFırsatım olmadıÖfkem hemen...