“Sanırım artık insan, tutunamıyor insana” ne güzel demiş üstad insan artık çareyi insanda bulamıyor, insana sığınamıyor. anlaşılmamaktan anlatamamaktan korkuyor artık. kimisine göre bu çok acı ama benim tarafımdan bi o kadar da umut dolu.  insanda bulamıyorsa çareyi çiçeklere tutunsun, onlara anlatsın. bazen bir kelebekle bazense...

nazım olmak  Özlemek için Nazım var, Mavi için Edip... Rakı için Can Yücel, Sevmek için Cemal Süreya, Sevda için Ahmed Arif... Bazen özledim diyemezsin, Nazım okuyorum dersin.

gün doğar, sanırım ki her şey tüm çıplaklığıyla ortada. yalanlar dolanlar tüm o sahte gülücükler... gözle görülebilir derecede saydamlar. olmadığı kadar da kalabalık ve gürültülü.  her anı bir kargaşaymış gibi. sanki kaybolacakmış gibi. aslında kinim güneşe değil. belki de güven vermiyordur  düşüncelerin...