AYNI KALAMADIM...Sanki bu boşluğu doldurmanın bir yolunu bulsamEksik biri olmaz mışım gibi geldi hepAma sonuçta daha çok yıpranıyorsun Çünkü o siktiğimin boşluğu başka birşeyle dolmuyorZira...

Ellisin de sarı ton saçlara inanan yirmi dördünde dünyayı değiştirebileceğine düşünen devlet kademesine küs ele ayağa platin sonbaharın soğuk katı rüzgarı parçalanmalar başlamış hadi...

Kurttuk kuzular doğurduk gökkuşağı oldular  bu cümleyi nerede duydum ben yargılardan bahsetmeye devam edersek nasıl bir sonuca bağlanır bilmiyorum anlam bütünlüğüne takılan kadınlar bazen...

İnsan bazen sadece gider gitmek isteyip kaldığıda olur çok üzerine düşünmemek gerek  böylesi sosyal bir çağda yalınız bir asosyel olmak zor bundan dolayı içinden...

İnsan düşer martısız denizlere bazen yosun kokar çoğu zaman yalnızlık şimdi sen vurgun düşüşlere teslim olurken ben ki son heceye bir isim bırakıyorum vazgeçerken...

Her sabah bir öncekine karşı farklı olduğun düşüncesiyle uyandığın başka bir gün tehditkar bir o kadar sancılı kaçmakla gitmenin farklı olduğu düşüncesine nasıl kapıldım...

Öylece eskidik sor ilk ayna verdiğim o kadına bilirim kırarak aynayı dikerse gözlerini bana demek ki biz hiç bağırarak şarkı söylememişiz seninle  hiç kıkırdayarak...

Noktasal yalnızlık başlangıçtan bitişe kadar sonrası düşler ve hayal kırıklığı ayaz ve metro sıcaklığı ellerim hala soğuk daha doğrusu eksik tam olmaya çalışırken kasvetli...