Gece son bulmuştu, gün ağarmaya başlarken güneşten saklananlar perdelerini çektiler usulca. Umutları tükenenlerdi perdelerini çekenler. Gün ışığını geri çevirdiler,umarsızca. Güneş solmuş umutları tekrar canlandırmak...

Bu gün sensiz geçirdiğim 18.gun. Tam 17 günü geride bıraktık. Hala özlüyorum seni vazgeçemiyorum. Sensiz olmuyor ama seninlede olmuyor. İlk günler çok zordu sonra...

Nasıl bir his biliyor musun? Böyle için yanıyor ama vücudun buz gibi. Nefes alamıyorsun bir hava alayım dışarı çıkayım diyorsun, hava buz gibi ama...

Ve evet zaman her şeyin ilacıydı. İzi solmuş fakat asla geçmeyecek olan yaralar kalsada, zamanın o umarsız poyrazı alıp götürmüştü yürek acılarını, biraz daha...

İnsan çok sevince mi daha çok üzülür çok sevilince mi? Hangisi daha çok acıtır canını, hangisi kor bir alev gibi yakar yüreğini? İnsan hep...

Bu gün kısa süreli bir bunalım geçirdim ve tabiki kimseye anlatamadım, anlatsamda anlamadılar. Alıştılar onlarda benim kısa süreli bunalımlarıma o yüzden pek umursamadılar, düşmediler...

Verdiğim karar beni dipsiz bir kuyuya sürüklerken artık çabalamaktan yorulmustum.Vücudum çığlık çığlığa bağırıyordu kendine gel artık"çık o dipsiz kuyudan". Başım dönüyor, nefesim kesiliyordu sonrası...

Bazen hiç bir şey yapmadan durmak istiyorum. Birinin bana bunu yaparsan pişman olmazsın demesini,birinin bana yol göstermesini istiyorum. Sadece karar vermek ve o karardan...

Ağlamak istiyorum için için. Gerçekler bütün acıları ile yüzüme çarptı. İçimde bir boşluk var. O ilk heyecan uçtu gitti sanki. Bir yandan huzur bir...

En son finaldi benim için fakat bir kişi sürekli rüyama girdi ve bu rüyalar beni tekrar sana itti çünkü onu anımsatıyorsun. Ondan hiç bahsetmedim...