” ölmeyi dilerdim bugün, tüm dertlerim üstüne çökmüşken. Ölmeyi dilerdim yalnızlığım arşa çıkmışken. İsterseniz korkak diyin bana isterseniz umursamaz ama bugün ölmeyi dilerdim.Geride kalanlar...

O gün evden nasıl çıktığımı bilmiyorum. Bulutlar havayı karartmış, mavi kendini siyaha teslim etmişti. Doğanın mizahını hiç sevmezdim zaten. İçimde ne zaman bir sıkıntı...

Yoğun bir trafik vardı bu şehirde, herkes arabasını bırakıp yürümeye karar verse daha hızlı ulaşabilirdik gideceğimiz yere. Bir türlü alışamadım büyük şehirlere, standart yaşamın...

Anlattığım herşeyi geri verebilecek misin? Yerine koyabilecek misin kelimeleri, hafızandan silebilecek misin bu hayatı? Sen artık yoksun peki ya anlattıklarım onları da götürdün mü?Yoruldum...

Gökten büyük bir hızla yere doğru süzülmekteydi, kanatlarını kullanmaya çalıştı lakin kanatları da artık kullanamıyordu. Kutsal olan yerden bu zifiri karanlığa çakıldı. Zor bir şekilde...

Söylenebilecek çok şey var aslında inan bana, hangi birini sana söylesem, hangi birini anlarsın. Anlaşmak için mi konuşuyoruz ? İçimizde ki fırtınayı dışarı çıkarmak için...