Mevsimlerden sonbahar, aylardan kasım, günlerden çarşambaydı. Hava kapalıydı ve yürüyordum. Gök gürültüsü yağmurla tehdit etse de aldırış etmemekte kararlıydım. Kafa tutarcasına, meydan okurcasına yürümeye...

O kadar uzun bir zamandır işsizdim ki tek meşguliyetimin ezelden beridir iş aramak olduğunu düşünür olmuştum. Babamın bitmek bilmeyen dırdırından ve can sıkıcı nasihatlerinden...

Hiçbir ilişkisinde dikiş tutturamayanlardanım. Bu sebepten olacak babaannem beni karşısına alıp vasiyetini açıklar gibi: ”Yarın Ganime teyzenin uzaktan bir akrabasıyla buluşup konuşacaksın. Kız senin gibi...

Varlığını ne olarak sürdürürsen sürdür bir kez adın çıkmayagörsün. Bu zalim yargı günler için bile geçerli. Misal, garibim pazartesi günü... Bir defa karalanmış artık...

Hastaneler hep soğuk gelir bana. Hasta ziyaretine dahi gitsem içimi bir kasvet basar. Boğulacak gibi olurum hastaneye girince ve işim biter bitmez de koşar...

Necati ortaokulda sıra arkadaşımdı. Paspal ve tembel olmasının yanı sıra her allahın günü altına işeyen bir çocuktu. Devamsızlıkları ile de okul çapında ün salmıştı...

Melankolik bir pazar günüydü. Pazar günleri daima melankolik olurlar zaten. Uyuyordum. Münasebetsiz birisi ısrarla cep telefonumu çaldırıyordu. Hayır olsun inşallah demek yerine 'senin amına...

Şimdilerdeki gibi, boğazımıza dek batağa batmadığımız günlerdi. Seksenlerin sonu, doksanların başı olan yıllardı çocukluk yıllarım. Sokak; yaşıyor, nefes alıyordu resmen. Her aydınlatma direği arkasında...

Sen benim hiçbir dert sağanağımda iliklerine kadar ıslanmadın. Yanımda yoktun. Benim hiçbir kahkahamın sebebi de seninle bağlantılı olmadı ne yazık ki. Çünkü hep uzaktık....

Liseyi bitirdiğim sene iki alt sokağımıza bir aile taşınmış. Tabii doğal olarak benim bu durumdan geç haberim oldu. Dolaylı anlatımı bir kenara bırakıp doğrudan...