Gölge Nasıl titredim ama karşında.. Savunmasız, aciz. Issız bir gecede, sokak kenarında annesini yuvasını kaybeden yavru bir kedi gibiydim. Dilim tutuldu bir çift gökyüzü bana çevrildiğinde....

Notaların her vuruşunda kaçtım kafamın içindeki canavardan. Ritim bozuldu, sendeledim. Yakalandım, kendi yarattığım canavara. Kararttım gözümü artık.. Herkes dünya ile iletişimini koparmış olarak yaşayıp sanal...

Nice aylar eskittim sevdan uğruna. Bak hala burdayım. Ne ben öldüm sensizlikten ne sen öldün benim içimde. İlk gün nasılsa hala öyle taze sevdam. Durup...

Bu kırıklı bir hikaye. Adaleti olmayan, yalnız, bitkin ve hissiz olanından. İnsan nedir? İnsan kimdir? İnsan ne ile yaşar? Göğsümdeki ağırlık mıdır, bu ağırlığa üzülmek midir...

Nedir doymak? Yaşamaya doymak, sevgiye doymak, acıya doymak, gülmeye ağlamaya doymak nedir?Öfkelendiğinde tahammülsüzlükten dolayı ağlamaya başlamak nedir? Kahkahalarla gülerken bir anda donup kalmak nedir? Doymak...

Sakladım içimdeki yorgun morlukları, gözlerimdekiler gibi. Fondötenle kapatır gibi, sakladım içimdeki acıyı gülüşümle. Kimse bilmesin diye. Yalnızlık, telaş, korku, bunalmışlık ve en beteri.. sensizlik. Sensizlik...