Hic bir zaman zayif bir kiz olmadim 57 kiloyken bile o gobek varditansiyonum asiri dusuk biri oldugum icin asla mekik cekemedim belki zamaninda alissaydim...

Herkes dara dustugunde cocukluguna donmek  ister...oysa ben o gunleri asla ozemle anmiyorum...Her gece eve sarhos gelen yaninda da rakisi ve ayyas arkadaslari olan babamla...

Dogdugum gun annemin memesini nasil kavrayacagimi bilmem kadar bildigim bir duygu aldatilmak...oyle ki annem dogum sancisi geldiginde babam baskasinin koynundaydi...Tum genc kizligim ya da...

Anneyim...kadınım...esim...en önemlisi insanim...ya da öyleydim... Bir suredir sadece nefes alıp veren çokça sinirlenen iki sinir arasında mutlaka ağlayan sık sık pişman olan biriyim... Acıyı dibini sıyırırcasına...