Birşey farkettim. Gece ile gündüzün bir farkı kalmadı benim için. Gün içindeki yorgunluğum gece ile aynı oldu. Hatta gece daha mı çok yoruluyorum ne?...

Yorulmadın mı karşındakini suçlamaktan? Yorulmadın mı konuları yüzeysel geçtiğini sanarak ama sürekli bir ironi yapma çabasından? Yapma hadii sende öylesin. Sadece iç sesine kulak...

Nasıl özledim özgürlüğümü.. Hele benim gibi yerinde duramayan bi birey için. Anılarımı hatırlamaktan sıkıldım. Her mevsimi bütün güzellikleriyle yaşamaya çalışan ama sonbahara aşık olan...

Hiç unutmam o umursamaz tavrını. En az iki ay içine kapanık, egolu olmayan ama kendine has ciddi duruşunu. Umursamaz dediysem laf olsun diye. Yoksa...

Yaş 34. Yolun bilmem neresi. Şöyle bir bakıyorumda neler değişti, neler gelip geçti, neler yer değiştirdi. Derler ya karakter değişmez diye peki ya alışkanlıklar?...