Bir günün daha sonuna gelmişti. Odasına çekilmiş, yatağa girmeye hazırlanıyordu. Etrafına bakındı. Kapkaranlık odada aradığını bulmak umuduyla gözlerini kıstı. Nafileydi tabii, elleriyle etrafı yoklayarak...

Ne düşünüyordun? Söylesene lan! Söyle! Kaçacak mısın böyle? Arkana bakmayınca her şeyin hallolacağını mı düşünüyorsun? Gitmenin bir çözüm, gözünü kısmanın veda olduğunu mu sanıyorsun?...

Korkma Zym. Bak, buradayım ben. Yaklaş bana, korkma. Sıkı sıkı sarmalayacağım seni, sımsıkı...Kaldır kafanı. Yanındayım ben, gitmiyorum. Bakma bana öyle Zym. Sen de biliyorsun...

   Yağmurun pencereme dokunma sesleriyle eşlik ediyorum bu yazıya. Penceremin üzerinde akan su damlaları gibi duygularımı akıtıyorum birer birer. Bazıları birleşerek daha hızlı akıyor...