Konuşmadan bir şey anlatmak zor mu sanırsın , sanma öyle bir uslüp vardır ki, öyle bir anlatım vardır ki sözlerde anlatılmak istenenleri ,anlatılamayacak olanları,dilin gücünün yetemediklerini hepsini bir çift, manalı göz destansı bir edayla bazen haykırır, bazen fısıldar ama bu bir çift göz söyleyeceklerini kulağa değil kalbe fısıldar…Bundandır ki gözler kalbin aynasıdır..
İşte sevgili okurlarım bu bizim ilk buluşmamız sizlerle… Bu gözler nasıl olurda bu kadar anlamlı olur? Nasıl olur da birer birer dökülüverir yaşanmışlıklar (yaşamımızın en derinleri acısı,tatlısı) ? İfade hakimiyeti gözlerde nasıl can bulur? HADİ BUGÜN HEPİNİZDEN BİR HİKAYEYE İNANMASINI İSTİYEYİM HEM DE KALPTENN..
Bu hikaye benim hikayem.. İçinde dehşet bir yazma tutkusuyla siz okurlarla buluştuğundan dört köşe olmuş kalbi heyecandan pır pır atan birinin hikayesi.. Hadi ilk önce şunu düşünmekle başlayalım bu pır pır atan kalbimin baharın en nadide günlerinde bir kiraz ağacının beyaz yapraklarıyla donattığı ağacın dallarına konmuş size kalbinize dokunacak umut ve hayalleri getirmek için bir kelebeğe dönüştüğünü ve bu kelebeğin kanatlarını göğe hızla özgürce çırptığını ve sizin yoğun güneş ışığı alan bir pencerede onu beklediğinizi geldiğinde kelebeği acucunuza aldığınızda yoğun bir ışık hüzmesi örtaya çıktığının ve bu ortaya çıkan ışığında sizin hayallerinizi umutlarınızı geleceğinizi yollarınızı karanlık yanınızı hep aydınlatacak bir mucize olduğunu varsayın sevgili okurlarım bu mucizeyi ben nasıl keşfettim benim ışığım kim oldu bunları anlatacağım sizlere BAZEN MUCİZE BİZDE SAKLIDIR İÇİMİZDEDİR KAYBOLMUŞTUR ONU AYDINLATACAK BİZE BULDURACAK BİRİNİ YADA BİR ŞEY ARARIZ BEN O IŞIĞIM SENSE O MUCİZENİN KENDİSİSİN DOĞDUĞUNDAN BERİ … ONU BİRLİKTE BULACAĞIZ… Sevgi ve sağlıcakla kalın sevgili okuyucularım ..BİRDAHA Kİ BULUŞMAMIZDA BENİM MUCİZEMLE TANIŞMANIZ VE GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE……
