Hayvan ya da insan fark etmeksizin, sevgisizlik ne zor değil mi? Üzüyor ve sinirlendiriyor bu konu insanı…
İnsanlar aslında bakamayacakları çocukları getiriyorlar dünyaya da salıveriyorlar sokağa. Dışarıdayken sıkça karşılaşıyoruz çöp toplayan, mendil satan ya da dilenen çocuklara. Veya bir ailesi olduğu halde kimsesizlik yaşayan birçok çocuk var ilgisiz, sevgisiz, duyarsız, vicdansız kişiler yüzünden. Sevgi, şefkat ve ilgi ile büyütemeyeceğin çocuğu niçin yaparsın ki? İnsana akıl, fikir, zeka ile dolu olması gereken bir beyin verilmiş. Düşünsene, taşınsana, sorgulayıp araştırsana, mantıklı ve vicdanlı kararlar alsana ey insan kişisi!
Sen insansın, hayvan değilsin ki?! Aklın var, aklın! Var olduğunu düşünüyor ve temenni ediyorum. Hayvan ile farkın var. Onceğizler, senin gibi enine boyuna düşünemez ki. Onun tek isteği karnını doyurmak, uıyumak ve neslini devam ettirmek.
“Kaç bebiş yapsam da baksam, bakabilir miyim, dört yavru yeter gari yapmayayım başka, anası/babası olacak aday uygun mu, geçimini sağlayabilecek miyim, eğitimini verebilecek miyim, psikolojik olarak ebeveyn olmaya hazır mıyım, kendi egomla alakalı mı istiyorum bebişi yoksa dünyaya güzel bir insan mı getirmek istiyorum, ben n’apıyorum?…” diye düşünemez ki hayvanceğiz. Bunları sen düşünebilirsin ama. Düşünmelisin… Düşüneydin iyiydi…
Bana kalsa, ana/baba olmak için sertifika alınmalı. Ama uyduruktan bir sınav, inceleme, vs. değil. Baya bildiğin kapsamlı bi’şey. Fizyolojik, psikolojik testler yapılmalı duyarlı, adaletli, gerçekten uzman olan kişiler tarafından. Öyle torpil neyin de geçerli olmamalı. Sertifikayı, yüreğinin hakkıyla almalı adaylar.
Bebişi olamayan kişiler de var mesela, olsun diye yanıp tutuşan. Gerçekten sevecek, bağrına basacak, ölene kadar ilgilenecek güzel insanlar. Olmayınca olmuyor işte. Gidiyor nerede karaktersiz, şerefsiz, vicdansız, abuk sabuk insan var onun çocuğu oluyor.
Evlatlık alınması gereken nice bebek, çocuk var mesela. Ama nedense pek ilgi gösterilmiyor bu konuya. Çeşitli sebepleri var tabii ebeveyn olacak kişiler açısından da, kurumlar açısından da. Prosedürler, “evlat edinememen için” oluşturulmuş sanki. Lakin, her önüne gelene de verilmemeli yani. Güzelce incelenmeli kişiliği, yaşantısı, o ayrı. Girişimde bulunup süreçten ve istenilenlerden ötürü vazgeçenleri biliyorum. Bir de “evlat” olacak çocuğun genleri sorgulanıyor;
“Biyolojik ana/babası nasıldı, bağımlı mıydı, hastalıklı mıydı, neden terk etti, onların genetik kötü özellikleri çocuğa geçmiş midir, büyüyünce iyi yetiştiremediğimizi gördüğümüz bambaşka birine dönüşürse, evlatlık olduğunu bilmeli mi bilmemeli mi, biyolojik ailesi bir gün çıkıp gelir mi bizi bulup, manavdan karpuz almıyosun ki iyi mi kötü mü bilesin de seçesin, büyüyünce tipi nasıl olur, güzel veya yakışıklı olur mu, çirkin bir şeye dönüşür mü, aileye uyum sağlayabilir mi?.. vs…” diyerek…
Uzar gider bu liste böyle… De… Bunlar da ayrı birer konu incelenesi, dalmayalım. Hayvanceğizlere dönelim.
Hayvanceğizin de; “çok şirin, çok cins, havalı, çok tatlı, süs gibi biblo gibi durur evde, aman da çanta gibi taşırım ben bunu yanımda, bakıp bakamayacağını düşünmeden sevgilime alayım hediye olarak, çocuğum oynasın oyuncak gibi, ayy ben bunu istiyorommm, vs.” diye satın alınanı var. Sokakta bir gözü olmayan, bir bacağı sakat kedi/köpek görse; “ıyy… çok çirkin, hoşt, pişt…” der ama gider cinslik olsun diye bir sürü para verip hayvanın cinsini seçer?!.
İnsan hayvanı çok alem anacım.
Bakamayacağın çocuğu yapmayacaksın, bakamayacağın hayvanı almayacaksın. Nokta!
Zaten hayvanceğizi satın alma, sahiplen ayol. Her çeşit hayvan var kimsesiz. İnsanlar gibi onlar da sevgiye, ilgiye muhtaç. İnsanda olduğu gibi, hayvanda da şekil şemal arıyoruz. İnsanda iç güzelliği diye bir şey var, hayvanda da zaten her türlü güzellik var. Kötü özelliklere sahip bir evcil hayvan, kötü bir insan tarafından yetiştirilmiştir de ondan öyledir. Nereye bakarsan bak, kötü olan her şeyin altından bir insan kişisi çıkıyor! Diğer insanları, hayvanları, doğayı, bitkiyi böcüğü yok eden, zulmeden, yine insan hayvanı!. Aslında kızdığımızda birine; ‘hayvan’ diye küfrettiğimizde, güzelim hayvenceğizlere haksızlık etmiş de oluyoruz.
Sevgi şart! Vicdan şart!
Birlikte olacağınız, dost arkadaş edineceğiniz, iş yapacağınız ya da her neyse, o kişide öncelikle vicdan var mı diye bakın. Eş seçerken de bu çok önemli. Fiziksel, ekonomik özelliklerden önce, kişiliğine karakterine bakın. Kalbine bakın! Orada vicdan, şefkat, duygu varsa tamamdır. İnsanı, hayvanı, doğayı, vs. seviyor mu, bakın?!
Vicdan şart! Nokta!
Bu duygularımıza katılan güzel insanlar da var ama…
Örneğin; sahibinden.com pek güzel bir şey yapmış. Hayvan sahiplenmek veya sahiplendirmek isteyen insanları ücretsiz buluşturmuş ilan sitesinde. Birçok ilan sayfası ücretli olarak yapıyor biliyorsunuz bunu. Eğer bir hayvan dost edinmek istiyorsanız ya da zaten dostunuz olan bir yavrucaktan ayrılmak zorunda kaldıysanız, siteyi ziyaret edebilirsiniz. Gördüğüm birkaç başka siteyi de paylaşayım, belki biri size ilaç olur.
petarkadas / petlebi / petsbook
❥Ayağın suya toprağa
❥Elin yeşile
❥Gözün maviye
❥Gönlün sevene
❥Hayat sevdiğine
❥Ömrün can’ına değsin güzel okur.
İklim’in Dora’n
