Normalde her gece hayal kurup da uyurum belki bir gün gerçekleşir diye ama bunca zamandır kurduğum hayallerin meyvesi ne biliyor musun yorgun bir zihin ve tükenmiş bir kalp. Aslında böyle yazdığıma bakmayın gerçekten karamsar bir insan değilim hiç tam tersine çok güler yüzlü, çok eylenceli ne biliyim ortama ayak uydurabilen bir tipimdir ama her zamanda olmuyor be gerçekten bazen o kadar huzursuzlașıyorum ki o kadar mutsuz oluyorum ki eylenceli komik benden geriye bir şey kalmıyor.
Hayal falan filan da insanı en çok üzen şey de ne biliyo musun hani böyle her ortama ayak uydurursun ya uyduramasan da çalışırsın anlatabiliyormuyum neyse buna rağmen hiç fark ettirmeden seni dislarlar ya bisi yapılır haber vermezler falan işte bu çok koyuyor be. Bak yaşım 18 bu yaşıma kadar girdiğim her ortamda ufak da olsa bu muameleyi gördüm. Yüzüne karşı ooo nası iyiler senden iyisi yok ama konu satış olduğu zaman gözleri hiç bisiyi görmüyor. Ulan madem saticaksin madem disliycaksin hiç muhatap olma dimi hiç güzel davranma bana ayar oluyorum arkadaş işin en kötüsü de ben hiç bir şekilde karşı tarafa tepkimi belli edemem hep içime atarım ya da şimdi yaptığım gibi yazarım çünkü bir tek bu şekilde rahatlıyorum söyleyemediğim tek şey bu da değil 4.5 5 senedir birini seviyorum ama ona da söyleyemiyorum neden biliyo musun çünkü abimle yakın arkadaş veya o bahane ben kesin beni reddeder diye korkuyorum tipim deilsin kendine bak bide bana bak der diye korkuyorum kesin ya kesin ama gel gör ki bir türlü kendime itiraf ettiremiyorum olmuyor.
Çok ağladım zamanında unutmak için elimden geleni yaptım bir sürü kişiyle konuştum sevgili olmaya çalıştım falan ama olmadı her konuştuğum kişide onu aradım onu düşündün hiç biri yolunda gitmedi aslında yolunda giden biri vardı ama ben yolunda gittiğini sanmışım o da şöyle kısaca özet geçeyim 8 ay konuştuk sevgili olma yolunda ilerliyorduk benim platonik aklıma bile gelmiyordu bana güzel güzel ümitler verdi bu kişi yok seni istemeye gelcez yok çok tatlısın yok üniversiteyi bizim buralarda oku bilmem ne diye 8 ay boyunca oyaladi telefon numarasıni bile vermedi 8 ayın sonunda ben sana ümitmi verdim dedi ben bu kelimesinden sonra konuşmayı bıraktım sonra Bi kaç ay geçince 8 ay boyunca konuştuğum kişinin fake olduğunu öğrendim bana attığı fotoğraflar falan hiç biri buna ait deilmis dünya başıma yıkılmıştı aynı zamanda aklım başıma gelmişti gibi gibi. Böyleyim işte ben tuhaf.
Tuhaf olduğum içinde hep tuhaf olaylar gelir başıma herseyi içime atarım birine kızdıysam bozulduysam eğer o kişi bunu farkederse hastayım derim bir yerim ağrıyor falan derim sırf sıkıntı çıkmasın diye yine içime atarım sevdiğimi de söyleyemem pısırığın önde gideniyim çünkü ama bu kadar güçlü kalmamın tek nedeni Allah’a olan inancım hani ona dua ediyorum ya istediğim bisi için gerçekleşmese bile onun herseyi hayırlısını nasip ediceni biliyorum ya dua ederken o hissiyat tüm bedenimi sarıyor ve gerçekleşmiş hissi veriyor o huzuru veriyor yani bana işte ozmn derin bir nefes alıyorum ve tüm dertlerimi ya da dert bildiklerimi neyse unutuyorum. O huzuru anlatamam yaşayan bilir ama yaşamayan çok büyük birseyden mahrum kalır. Selametle…
