Bazı anlar olur ya hani çok uzun hissederiz ya da direkt iyi hissetmezsiniz ama sebebini anlayamayız. Bende öyle bir andayım işte.
Düşünüyorum beni üzen ne olabilir diye. Bir şey bulamıyorum. Bir neden buluyorum ama “Buna bu kadar üzülecek bir insan değilim.” ya da “Buna eskiden olsa üzülürdüm ama şu an bu konu için üzülecek bir insan değilim.” diyorum. Peki beni bu kadar üzen ne? Belki de nasıl mutlu olmak için bir sebebe ihtiyacımız yoksa üzülmek için de bir sebebei htiyacımız yoktur. Belki de geçmişin yükü binmiştir üzerimize. Belki de içimizde bir yerlerde bizim bile fark edemediğimiz bir şeyler vardır.
Derdin ne diye soruyorlar ama ben de bilmiyorum
Durgunlaşıyorum bazen. Genellikle mutsuz hissettiğim zamanlar. Deli dolu bir insan olduğum için kolay fark ediliyor durgunluğum. Gelip soruyorlar “Neden böylesin?” diye. Bilmediğimi söylüyorum. “Öyle şey mi olur yahu, insan neye üzüldüğünü bilmez mi?” diyorlar. “Bilmiyorum işte.” dediğimde kızıp gidiyorlar. Halbuki bir insanın nasıl sevinmek için sebebe ihtiyacı yoksa üzülmek için de bir sebebe ihtiyacı olmamalı. İnsan istediği zaman bir sebebi olmadan yaşayabilmeli tüm duyguları.
Duyguları yaşamalı mıyız yoksa içimize atmalı mıyız?
Bazı insalar duyguları yansıtmakla duyguların sebebini yansıtmayı karıştırıyor. Bana göre duygularımızın özellikle üzüntümüzün sebebini herkese söylememeliyiz evet, herkese güvenip zayıf noktamızı göstermemeliyiz ama duyguları yansıtmak farklı bir şey. Bana kalırsa üzüldüğümüz zaman etrafa sahte gülücükler saçmamalıyız. Herkese her duyguyu yansıtmak ne kadar doğru tartışılır tabii ama üzüntü de, mutluluk da, öfke de, utanç da ve diğer tüm duygular da bizler için değil mi? Duygularımız biz yansıtırsak yaşamaz mı? Herkesin yanında her şey konuşulmadığı gibi, herkese her sır verilmediği gibi herkese her duygunun sebebi de söylenmez. Ama bu duygularımızı yansıtamayacağımız anlamına gelmez. Duyguları içinde yaşamak doğru gelir çoğu zaman. Peki eğer doğru olan buysa neden yıpranıyoruz? Neden üzülüyoruz? Neden bu bizi yoruyor? Bence duygularımızı yansıtmalıyız. Çünkü insan dışa vurdukça rahatlar. İçine attığında ise kafasında kurar. Bir sürü senaryo yazar ve kendini yiyip bitirir. Duygularınızı yansıtmaktan korkmayın! Çünkü bizler birer insanız ve duygularımızla varız. Bizi biz yapan şeylerden biri duygularımız. Hayata anlam yükleyen duygularımız.
Kısacası duygular bizim için ve onları yansıtmak bizim elimizde. Kendimizi rahatlatmak belki derdimize çare bulmak bizim elimizde.