Evet boşandım..
Hemde Türkiyede okumamış gelişmemiş yalnız bir kadın olarak bunu göze aldım. Özgürlüğüm için bütün baskıları elimle patlattım. Belki birilerine normal gelen bu hareket benim için tam bir dönüm noktası. Tehditler, korkular, gelecek kaygısı, kadın cinayetleri!!!… En kötüsü ve en korkutucu olan bu işte. Ve yıllar sonra anne evine geri dönmek.. Meraklı komşular, okunmuş su getirenler.. Anlayamanlar, bilmeyenler, sevmeyenler, baskılar baskılar baskılar. Sonuç antidepresandan medet uman hayalet bi kadın. Mutlu değil böyle o da biliyor. Ama bu geçici bir dönem ve insanlara laf anlatmak çok güç. Insanlar gereksiz sevimsiz geliyor gözüme . Beni hayatta tutan ne biliyomusun ?
Bir kaç tane samimi dost . Anlayan, yargılamayan, konuşan, ama daha çok dinleyen… Düştüğünüz çukurdan size uzatılan bir kaç güzel narin el. Herkesin hayatında kesinlikle olması gereken.
